DSC01116 (5)

^MnwuoMMin

390_INSTYTUCIE I PROCESY DECYZYJNE

funkcjonowania. Będą one rozpatrywały powierzone im sprawy, a strony postępowania będą mogły odwoływać się od ich orzeczeń do Sądu Pierwszej Instancji. W deklaracji dołączonej do art. 225a określono, że kompetencje Zespołów obejmą spory pomiędzy Wspólnotą oraz jej funkcjonariuszami. Zespoły sądzić więc będą sprawy pracownicze. Rada określi ich skład, zasady funkcjonowania oraz kompetencje

Członkowie Zespołów będą mianowani przez Radę w głosowaniu jednomyślnym. a więc inaczej niż sędziowie ETS oraz SPI. których powołują rządy państw członkowskich. Warunkiem nominacji będzie niebudząca wątpliwości niezależność oraz spełnianie wymagań koniecznych do objęcia urzędu sędziowskiego. Decyzję w sprawie utworzenia Zespołów Sędziowskich zawsze podejmuje Rada w glosowaniu jednomyślnym. Przewidziano jednak dwie procedury szczegółowe.

I. Wniosek składa Komisja, a Rada wysłuchuje opinii Parlamentu i Trybunału

2 Wniosek składa Trybunał, a Rado wysłuchuje opinii Parlamentu i Komisji.

10.2.3. Procedura

Procedura stosowana przed Sądem Pierwszej Instancji jest taka sama. jaka obowiązuje w Trybunale i składa się z czterech części: pisemnej, wstępnego badania sprawy, ustnej oraz z wyrokowania¹⁹⁵. Nie istnieje więc potrzeba powtórnego jej omawiania.

Przyjęto ogólną zasadę współpracy obu sądowych organów wspólnotowych. Gdyby bowiem strona procesowa złożyła wniosek łub inny dokument do niewłaściwego sądu wspólnotowego, to jest on zobowiązany do przesłania go do sądu właściwego. Podobnie powinien zachować się w przypadku stwierdzenia braku własnej kompetencji¹⁹⁶.

Nieco inaczej, w porównaniu z funkcjonowaniem Trybunału, uregulowano problem języka sprawy. Pozycja powoda w zakresie wyboru języka jest tu znacznie silniejsza, usunięto bowiem istotny wyjątek dotyczący akceptacji języka pozwanego. jeżeli jest nim państwo członkowskie łub jego osoba fizyczna lub prawna¹⁹'.

Strony rozprawy w SPI mają też bardziej ograniczone możliwości stosowania repliki oraz dupliki. Sąd może tu bowiem postanowić, że druga wymiana pism procesowych nie jest konieczna. W czasie postępowania przed Trybunałem taka decyzja nie jest natomiast możliwa¹⁹*.

10.2.4. Kompetencje

SPI nie posiada obecnie kompetencji własnych. Wykonuje jedynie te kompetencje. które zostają dłn niego wydzielone z ogólnych kompetencji przyznanych Trybunatowi. Zgodnie z art. 225 § i. SPI mogą być przekazane „niektóre” rodzaje

^1,5 Alt. 46 Statutu ETS.

Alt 47 Statutu ETS.

ⁱⁿ Por. ort. 33 Regulaminu SPI oraz on. 29 Regulaminu ETS.

^w Por. ort. 47 Regulaminu SPI oraz art. 42 Regulaminu ETS.

spraw, co sugeruje, że jego jurysdykcja ma charakter wyjątkowy. Jednak z treści tego przepisu a conirario wynika, te mogą być przekazane „wszystkie" rodzaje spraw z wyjątkiem orzeczeń prejudycjalnych (art. 234) oraz opinii prawnych (aft 300).

Procedura przekazywania pewnych kategorii spraw do SPI jest następująca. Wniosek w tej sprawie formułuje sam Trybunał, który proponuje, że w przyszłości danych spraw nie będzie rozpatrywał. Ostateczną decyzję w tej sprawie podejmuje Rada. po zwróceniu się do Parlamentu i Komisji o sformułowanie niewiążących opinii, a następnie rozpatrzeniu ich treści. W roku 1988 kompetencje SPI wydzielono. stosując kryterium merytoryczne (ratiimr maitriae), jednak od 1993 stosowane jest kryterium osobowe (ralione penonac)'*.

W praktyce kompetencje obu trybunałów podzielono w sposób następujący: SPI orzeka w sprawach wnoszonych przez osoby fizyczne lub osoby prawne, natomiast Trybunał orzeka wtedy. gdy. (1) wniosek został złożony przez jedno z państw członkowskich lub instytucję wspólnotową, a także wtedy, gdy (2) osoba fizyczna łub prawna odwołuje się od orzeczenia SPI. Obecnie SPI w ogóle nic rozpatruje więc spraw z. udziałem państw członkowskich lub ich sądów oraz wnoszonych przez instytucje wspólnotowe. Należy zauważyć, iż odciążenie Try bunału nie było jednak zbyt wielkie, ponieważ, przed powołaniem SPI, stanowiły one blisko 70% spraw rozpatrywanych przez Trybunał.

Osoby fizyczne lub prawne nic posiadają biernej zdolności procesowej, co oznacza, że w ogóle nie mogą być pozywane przed jakimkolwiek z, wymienionych trybunałów. Posiadają natomiast czynną zdolność procesową, nic obecnie tyko przed SPI. Zmiana nastąpiła na początku lat dziewięćdziesiątych: W tuku 1992 osoby takie wniosły do Trybunału 172 sprawy, w 1993 - 203 spraw, w 1994 już tylko 5 spraw, a następnie ich liczba spadla do zera’^{1 2}".

Obecnie Sąd Pierwszej Instancji, nu podslnwic wniosków osób fizycznych lub prawnych, faktycznie wykonuje następujące rodzaje jurysdykcji*¹¹:

1. Jurysdykcja administracyjna jest wykonywana najczęściej i liczba takich wyroków szybko rośnie. W roku 1999 stanowiły one tylko 13% całości, w 2000 już 29%, a w 2001 prawie 40% . W takich sytuacjach wnioski zawierają skargi urzędnicze (art. 236), a SPI orzeku leż w różnych innych sporach pomiędzy Wspólnotą oraz jej funkcjonariuszami. SPI wykonuje więc kompetencje sądu pra-cy.

- Zob. szerzej: C. Mik, Europtjtklt prawo wipćlnolowr. /atadniiala uorti i prahth. i I, Warszawa 2000. s. 208-209.

*° Zob. N. Humiings. The Europom Couru, Izjndon 1996,1.120-121 ³” Na podstawie: Council Dcciiion of 24 Oclobcr 19M OUMMOaf»Owi <4 Miii hulanie (No 88/391). (w:| Kuddcn, Wyall, », 223-226. Zakręt (ioropticocji SPI /otul niiąpw zniWOiij' w Council Decition 88/591 a» tuiicnded by Council Drawo 93/łJ04«r.| HcihIW. ». 33-5fi Koropl tencje SPI ponownie poszerzono w 1994 r. o sprawy odmitu iię do («•*« *nlyduiiipiiifmK*o

antysubwencyjnego.

Obliczenia własne na podsiawic: Suustks oi juditul acurtly of liie Courl of lito linDin-Suimnary of the aciioiiy in 1999.2000 and 2001. hajz/ZcurtŁCtuni/co/tlsl/tłOiirtid/