DSCN4769

Chrystus - Maryja - Jan Chrzciciel: idea Trina Sanctitas

fory: syro-antiocheńskim (Maryja, Jan, Szczepan), maronie* kim typu antiocheńskiego (Jan, Szczepan, Maryja) i ormiańskim (aniołowie, Maryja, Jan, Szczepan)⁶⁶. Kolejność: Maryja, Jan Chrzciciel, Szczepan zachowują także anafory Piotra Apostoła (Kościół maronicki w Syrii), Dwunastu Apostołów (syryjska w wersji maronickiej, typ antiocheński), Atanazego (Kościół ormiański) i Grzegorza z Nazjanzu (Kościół kop-tyjski)⁶⁶.

Z uwagi na rozbudowaną treść doktrynalną warto również przytoczyć fragment modlitwy intercesyjnej z najstarszej anafory maronickiej zwanej Harar, wiązanej przez tradycję z Janem Chryzostomem:

Wspominamy Pana naszego Jezusa Chrystusa Wspominamy Panią Maryję świętą Dziewicę, która Go zrodziła, i świętego Jana, który Go ochrzcił, i cały Kościół święcie i chwalebnie zbawiony przez Jego mękę, na tym świętym ołtarzu naszego Pana, teraz t (zawsze i na wieki wieków. Amen]⁶⁷.

Jak już zaznaczyliśmy, łacińskim odpowiednikiem wschodniej anafory eucharystycznej jest kanon rzymski, ukształtowany w okresie od IV do VI wieku. I tutaj, choć w sposób me tak przejrzysty, znalazła swe odbicie świadomość wyjątkowego miejsca Jana Chrzciciela w niebiańskiej hierarchii, pozwalająca mówić o obecności idei Trina Sanctitas w liturgii zachodniej.

W modlitwie kapłana następującej po Sanctus, zwanej od pierwszego słowa Communicantes („Zjednoczeni..."). Kościół wspomina na czele świętych Bogarodzicę Dziewicę, natomiast w odmawianej po Przeistoczeniu modlitwie \obis quoque („Nam również...”), ukształtowanej w czasach Grzegorza Wielkiego, pierwszym z wymienionych apostołów i męczenników jest Jan Chrzciciel⁸⁸.

⁰⁵ Tamże, s. 166, 220, 234.

⁶⁰ Tamże, s. 200, 214,226, 260.

⁰⁷ Tamże, a. 318.

^m Zob. J. Brinktrine, Min święta, pru). L Tatar*. Wanmwa 1067, s. 183-184.