DSCN4775 (2)

Chrystus - Maryja - Jan Chrzciciel: idea Trwa Sanclitas

Wyjątkową rolę Matki Bożej i Jana Chrzciciela w życiu i w dziele zbawczym Jezusa podkreśla również przypisywany Rabanowi Maurowi hymn na Boże Narodzenie, w którym Maryja i Jan są jedynymi wymienionymi z imienia świadkami i współuczestnikami Chrystusowego dzieła zadośćuczynienia za grzechy świata:

Gratuletur omnis caro na to Christo Domino, qui pro culpa protoplasti carnem nostram induit, ut salvaret, quos plasmavit dei sapientia.

Verbum patris caro factum nascitur ex virgine, non amissa deitate formam servi suacipit, ut peccatum de peccato damnaret omnipotens.

Magnam valde commendavit per Joannem gratiam, baptizatus in Jordane lavit mundi crimina, ut credentium purgaret gentium piacula.*

(Niechaj cieszy się wszelkie stworzenie z narodzin Chrystusa Pana, który za grzech prarodzica przyjął nasze dało, aby zbawić tych, których zrodziła mądrość Boga. Słowo Ojca stało się ciałem i rodzi się z Dziewicy, nie utraciwszy boskości przyjmuje postać sługi, aby wszechwładny grzesznika potępił za winy. Wielką zaiste łaskę okazał przez Jana; ochrzczony w Jordanie obmył grzech świata, by oczyścić winy wierzących weń ludów).

W hymnografh pierwszych wieków drugiego tysiąclecia znajduje pełne odbicie idea szczególnego wyróżnienia Maryi i Jana Chrzciciela ze względu na ich bezgrzeszne narodziny: tylko ich dwoje przywilej ten łączy z Chrystusem. W jednym z hymnów na dzień Narodzin NMP z X w. czytamy:

Exoritur hodie virga radicis Jessae,

Virtutum florem, mundi paritura parentem;

Tres certe, Sother, Maria, baptiata Joannes,

Naturae superant legem ratione parenti**.

(Wychodzi dziś różdżka z korzenia Jeasego, mająca zrodzić Ojca świata, kwiat cnót; tych troje bowiem: Zbawiciel, Maryja i Jan Chfad-ciel, z woli Ojca przewyższają prawa natury).

“MGH t. 2, s. 262. ^w MGH t. 4, cz. I, s. 360.