DSCN4785 (2)

Chrystus - Maryja - Jan Chrzciciel: idea Demie ®1

W V w. Jana Chrzciciela uważano też za patrona i protektora monastycyzmu. W jednym z żywotów eremitów pierwszych stuleci chrześcijaństwa, opowiadającym o losach nieznanego bliżej mnicha Jakuba, a przypisywanym Teodoretowi z Cyru (zm. 466), napotykamy niezwykle wymowne świadectwo wiary w skuteczność orędownictwa św. Jana Chrzciciela, zwłaszcza w odniesieniu do potrzeb Chrystusowego Kościoła. Kiedy Jakub, zaniepokojony postępami herezji Mar-cjona, ucieka się do modlitwy, otrzymuje radę z nieba co do właściwego jej adresata: „[...] masz bowiem tegoż wspaniałego Jana, głos Słowa, zwiastuna Pana, ustawicznie zanoszącego modły za ciebie”. Gdy zaś noc całą przepędził na czuwaniu i modlitwie, głos z niebios odezwał się ponownie:

Ne timeas, o Jacobe, magnus enim Joannes Ba pUsta tota nocie orat Deum universarum. Facta enim fuisaet magna caadas. mai il-lius in tercess i on ib us fuisaet eztincta diaboli audacia**.

(Nie lękaj się, Jakubie, bowiem wielki Jan Chrzciciel prm flą noc modli się do Boga wszechświata. Wielka byłaby bowiem rseś aa ziemi, gdyby przez jego wstawiennictwo nie zoaiała okiełznana zuchwałość szatana).

Modlitewna inwokacja, oparta na asocjacjach ewangelicznych, otwiera mowę Sofroniusza z Damaszku na cześć Pro-dromosa:

0 vox Verbi, da vocem! Th, lucerna Lu minia, da nobts splendorem! 0 Verbi Praecursor, da nobia verbi cursum. ut hodie euulle-mus dignis teipsum celebrando laudibua!*⁴

(0 głosie Słowa, daj głos! ty, lampo Światła, daj nam blask! 0 zwiastunie Słowa daj nam chyżość słowa, abyśmy dzisiaj radowali się przez sławienie ciebie samego godnymi pochwałami)

Po wypełnieniu swej ziemskiej misji, polegającej na zwiastowaniu, poprzedzaniu i przybliżaniu Chrystusa, Jan kontynuuje dzieło pośredniczenia również w otchłani i w niebie: „Nunc quoque nobia coelitua resones per sacratisstmas inter*

^a PL 74,88. ^u PO 87, 8822