DSC76

DSC76



76


Wielkie stolice kościelnego świata

przez władcę; dzięki jego interwencji ortodoksja zwyciężyła i zamknięty został okres kontrowersji ariańskiej, a jednocześnie święciła sukcesy jego polityka wobec Gotów — cesarz mógł przemawiać z pozycji siły. Rzym stracił też znaczną część swej budzącej szacunek wschodniej klienteli, która poprzednio zabiegała o pomoc przeciwko arianom i popierających ich cesarzom, choć oczywiście do Rzymu zawsze będą napływać biskupi szukający wsparcia w konfliktowych sprawach in extremis, gdy zawiodą wszelkie możliwości apelacji na Wschodzie.

Godne uwagi jest to, że w 381 r. ani Aleksandria, ani Rzym nie widzą potrzeby podjęcia walki z biskupem Konstantynopola w tym celu, by ograniczyć zakres jego działań, zależy im raczej na tym, by na konstantynopolitańskim tronie zasiadł odpowiedni człowiek. Jest oczywiste, że Kościół w Konstantynopolu bardzo długo nie odgrywał istotniejszej roli na zewnątrz, był raczej terenem rywalizacji o wpływy ze strony innych biskupów niż samodzielnym aktorem wielkiej kościelnej gry o hegemonię w chrześcijańskim świecie. Być może niektórzy z wielkich ludzi Kościoła już w tej epoce zdawali sobie sprawę z kierunku, w jakim pójdą wydarzenia, z ogromnych możliwości, jakie będzie miał pasterz stołecznej gminy, jeśli przezwycięży jej wewnętrzne kryzysy. Opinie takie jednak zachowali dla siebie.

Historyk zajmujący się dziejami Kościoła konstantynopolitańskiego musi sobie jasno zdawać sprawę z niebezpieczeństwa patrzenia na jego czwarto-wieczne dzieje przez pryzmat wydarzeń o wiele późniejszych — niestety, tej pokusie ulega aż nazbyt wielu badaczy. Jednak ludzie tamtych pokoleń nie mieli daru jasnowidzenia. Nie wiedzieli, że cesarze przestaną krążyć po swym państwie i nie będą na dłużej opuszczać stolicy, co pasterzowi jej Kościoła da pozycję wyjątkową. Nie mogli więc zdawać sobie sprawy, że przyszłość historii Kościoła będzie (przez pewien czas) toczyła się pod znakiem walki między Rzymem a Konstantynopolem.

Źródła po»olnc®

śladowań

lektualisty do U w odwrocie po Ki nizacji impenum • tv działalność V i w Jeaeae —

- Początki kcścrln


Gdy śledzimy naszą uwagę e feiędu latać: janie stanowią -zjawisko pa szybciej, ^wolność Wei wian-



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSC56 56 Wielkie stolice kościelnego świata Na Wschodzie do pozycji ponadmetropolitalnej aspirowała
DSC58 58 Wielkie stolice kościelnego świata cej się praktyki językowej uznać trzeba epizod na synod
DSC60 60 Wielkie stolice kościelnego świata w liście synodalnym zgromadzonych w Arles biskupów do S
DSC62 9 9 62 Wielkie stolice kościelnego świata satysfakcję. Za Atanazym ściągają inni prześladow
DSC64 64 Wielkie stolice kościelnego świata Podjęcie tej sprawy w Serdyce wynikało ze względów czys
DSC65 65 Wielkie stolice kościelnego świata Zachowanie Liberiusza przyniosło poważny uszczerbek pre
DSC66 66 Wielkie stolice kościelnego świata Czyniąc z tego tekstu teologiczną podstawę rzymskiego p
DSC68 68 Wielkie stolice kościelnego świata między Wschodem a Zachodem. Zwraca uwagę opóźnienie, z
DSC70 70 Wielkie stolice kościelnego świata zwierzchnictwo Aleksandrii nad sąsiednią Libią było spr
DSC74 74 Wielkie stolice kościelnego świata dał od biskupa miasta, arianina Demofilosa, podpisania
DSC57 Wielkie stolice kościelnego świata 57 Wielkie stolice kościelnego świata
DSC59 Wielkie stolice kościelnego świata 59 Wielkie stolice kościelnego świata 59 Pawii w t^jjl ie
DSC61 Wielkie stolice kościelnego świata 61 tapolin consuetudo servetur, ut Alexandrinus episcopus
DSC63 Wielkie stolice kościelnego świata 63 zdaniem pełen ironii, nie pozbawiony przy tym ciężkich
DSC67 Wielkie stolice kościelnego świata 67 czuwali fizyczną obecność apostoła Piotra: wszak jego d
DSC69 Wielkie stolice kościelnego świata 69 co działo się w diecezjach, malała zdolność ich tytular
DSC73 Wielkie stolice kościelnego świata 73 Gdy Konstantyn Wielki w 330 r. dawał początek nowej his
DSC75 Wielkie stolice kościelnego świata 75 Poza tym tekst kanonu bynajmniej nie jest jasny. Nie ws

więcej podobnych podstron