FB IMG820932910403872

■ hipoglikemii w przypadku hiper-insulinemii (brak adrenaliny lub spadek aktywności receptorów dla insuliny).

Zwiększona ilość cukrów prostych w racji pokarmowej powoduje wzrost poziomu trójglicerydów w surowicy na skutek zwiększonej syntezy VLDL w wątrobie. Stwierdzono, że fruktoza w sacharozie łatwiej przekształcana jest w trójglicerydy niż glukoza. Zaburzenia towarzyszące trójglicerydemii przyspieszają aterogenezę.

Spożycie sacharozy może powodować niedobory witamin B,, B₂, B₅, potrzebnych do jej metabolizowania. Ponieważ jest to cukier pozbawiony witamin grupy B, organizm musi korzystać z własnych rezerw.

Węglowodany, a w szczególności cukry proste, stanowią surowiec energetyczny dla bakterii płytki nazębnej. Kwasy wydzielające się podczas fermentacji bakteryjnej w jamie ustnej powodują spadek pH śliny i migrację biopierwiastków ze szkliwa zębowego.

Nadmiar cukrów działa drażniąco na przewód pokarmowy, zwiększając wydzielanie soku żołądkowego. Przy braku składników zobojętniających prowadzi to do nadkwaśności żołądka.

Ponieważ cukry proste należą do składników kwasotwórczych, ich nadmierne spożycie powoduje konieczność uruchomienia kationów: Na⁺, K⁺, Ca⁺⁺ i zaburza równowagę między pierwiastkami.

Względy zdrowotne wymagają ograniczania spożycia cukru. W naturalnym żywieniu można go zastąpić miodem lub melasą.

Nadmierna podaż soli

Ilość soli potrzebna naszemu organizmowi wynosi 500-1000 mg/dobę.

Ludzie spożywający pokarm nie przetworzony lub przetworzony w nieznacznym stopniu praktycznie nie potrzebują soli. Społeczeństwa krajów rozwiniętych, w tym również Polacy, przyjmują z pokarmem 8-18 g soli na dobę. Jest to ilość wielokrotnie przekraczająca nasze potrzeby fizjologiczne i wynika z przyzwyczajeń żywieniowych oraz powszechnego stosowania soli i związków sodowych (np. glutaminianu sodu) w przetwórstwie żywności. Ocenia się, że wędliny, tłuszcze jadalne, sery i pieczywo dostarczają nam około 50% soli, produkty surowe 8% i około 40% stanowi sól stosowana do przyprawiania potraw („dosypujemy sobie”). Wzrostowi spożycia soli towarzyszy niekorzystne zjawisko obniżania w organizmie ilości K i Mg. W trakcie przemysłowego przetwarzania produktów żywności zmniejsza się ilość potasu w stosunku do sodu, np. przetwarzając kukurydzę w com flakes ilość K i Mg zmniejsza się 20 000 razy. Optymalna proporcja Na:K w racjach pokarmowych powinna wynosić 1:1,7.

Duża ilość soli powoduje przemieszczenie wody do łożyska naczyniowego, zaburzając transport jonów. Jednocześnie wzrost ilości sodu w komórkach mięśni naczyń powoduje zwiększenie wrażliwości na bodźce skurczowe. Nadmierny pobór soli obciąża nerki i serce. Zwiększona ilość krążących w krwiobiegu płynów i zwężenie naczyń prowadzi do wzrostu oporu obwodowego i w konsekwencji może prowadzić do nadciśnienia tętniczego. Uważa się, że nadmierne spożycie soli ma istotny wpływ na występowanie nadciśnienia tętniczego przy genetycznie uwarunkowanych predyspozycjach u osób wykazujących sodowrażli-