Zarz Ryz Finans R15H1

15. Inżynieria „nowych" produktów służących do zarządzania ryzykiem 481

w znacznej mierze uniknąć gorączkowych, wysyłanych w ostatniej chwili powiadomień o wykonaniu poszczególnych opcji, niekiedy o minimalnej wartości wewnętrznej).

Po drugie, opcje koszykowe są elastyczne. Mogą objąć praktycznie każdą liczbę walut (jeśli tylko ich rynki są płynne oraz istnieje wystarczający zasób danych, by ustalić korelacje pomiędzy nimi) przy dowolnej wielkości pozycji. Co więcej, gdyby menedżer portfela chciał zmienić kompozycję swego portfela, może skorygować opcję koszykową, by odzwierciedlała nowe proporcje pomiędzy walutami (wiąże się to zwykle z dopłatą do ceny - lub potrąceniem z zapłaconej ceny - odpowiadającym zmianie składu portfela oraz ceny wykonania koszyka). Jeśli natomiast menedżer portfela postanawia nie zmieniać składu opcji koszykowej pomimo zmiany kompozycji portfela, jego transakcja zabezpieczająca będzie odzwierciedlała skład wyjściowego portfela, co ułatwia wyodrębnienie kursowych i pozakursowych skutków decyzji alokacyjnych.

Po trzecie, opcja koszykowa jest tańsza. Może - w zależności od składu portfela - kosztować nawet o 20% mniej niż suma opcji na poszczególne składniki.

W zamian za niższą cenę opcji rezygnuje się oczywiście z pewnych możliwości osiągnięcia zysku. Kilka odrębnych opcji może mieć w dniu wygaśnięcia większą wartość niż jedna opcja koszykowa. Powróćmy do naszego przykładu i załóżmy, że w okresie ważności opcji kurs jena gwałtownie wzrósł, podczas gdy inne waluty osłabły w stosunku do dolara. Gdyby inwestor zakupił odrębne opcje, strata na słabnących walutach zostałaby pokryta przez zabezpieczenie, natomiast kwota w jenach poważnie zyskałaby na wartości. Cały portfel przyniósłby zysk (bez uwzględnienia ceny opcji). Gdyby z kolei inwestor kupił opcję koszykową, a cały portfel (ze względu na przewagę słabnących walut) lekko straciłby na wartości, zabezpieczenie ochroniłoby zaledwie początkową jego wartość (bez uwzględnienia ceny opcji).

O tym, czy portfel zabezpieczany opcjami na poszczególne waluty przyniesie zysk pomimo wyższej łącznej kwoty wydanej na opcje, decyduje poziom aprecjacji jena. W naszym przykładowym portfelu końcowy kurs natychmiastowy 97 jenów za 1 dolara zapewniałby pokrycie różnicy kosztów obu rodzajów zabezpieczeń, wynoszącej 1 175 000 USD.

Walor cenowy' opcji koszykowej zwiększa się istotnie wtedy, gdy portfel obejmuje waluty słabo ze sobą skorelowane. Wydarzenia, które nastąpiły na rynku europejskich kursów wymiany w latach 1992 i 1993, zmniejszyły korelację pomiędzy walutami, która jeszcze kilka miesięcy wcześniej wydawała się zmierzać do doskonalej (100%). Zwiększyła się w związku z tym dywersyfikacja ryzyka portfeli walut europejskich. Zmniejszyło to wprawdzie koncentra-