94297001

4r>4 ST. BĄDZYŃSKI

bezpośrednio w re»piratorze-kalorymetrze z ilością ciepła, obliczoną przy pomocy powyższych wartości cieplikowych z oznaczonych w tymże przyrządzie ilości, spalonych w ustroju białka oraz bez-azotowjch składników pokarmu, które wykazywały taką zgodność liczb uzyskanych obu drogami, iż różnica wynosiła średnio w odsetkach zaledwie 0*3°/₀.

Ilość ciepła, wytworzonego w ustroju, można także według Zuntza obliczyć z ilości tlenu zużytego po oznaczeniu stusunku CO,

czyli współczynnika oddechowego dla spalonych w ustroju

bezazotowych składników pożywienia, a to na podstawie następującego rozumowania: 1 gr. tłuszczu, gdy się spala w ustroju, zu-ż\wa 2019 cm³ 0₂ a wytwarza przy tern (według Zuntza) 946 Kai; wartość cieplikowa 1 L. tlenu, gdy zostaje zużyty na spale-

nie tłuszczu, wynosi przeto 4*686 Kai.

Gdy 1 gram skrobi

9-46 \

^2*019/ spala się w ustroju, zużywa się na to 828*8 cm³ 0₂ i wytwarza się przytem 4*18 Kai.; 1 L. tlenu, gdy zostaje zużyty na spalenie węglowodanu, posiada zatem wartość cieplikową 5*047 Kai. Pośród tych dwóch krańcowych liczb wahają się wartości cieplikowe tlenu, zużytego na spalanie bezazotowych składników pożywienia, a to równolegle do wahań współczynnika oddechowego w granicach ■0*707—1*0. Różnic}* współczynnika oddechowego = 0*293 odpowiada przyrost wartości cieplikowej tlenu = 0*361 Kai., czyli przyrostowi współczynnika o 0*001 (ponad 0*707) odpowiada przyrost wartości cieplikowej 1 L. tlenu (ponad 4*686 Kai.) o 0*00123 Kai. Jeżeli więc w doświadczeniu znaleźliśmy współczynnik oddechowy dla bezazotowych składników pokarmu = 0*80 (patrz str. 451), to przyrostowi współczyunika oddechowego o 0*093 (0*800—0*707) odpowiadać będzie przyrost wartości cieplikowej tlenu = 0*114 Kai., czyli wymienionemu współczynnikowi oddechowemu tlenu wartość kaloryczna 1 L. tlenu zużytego na spalenie tłuszczu i węglowodanu = 4*790 Kai. Przez pomnożenie znalezionej ilości litrów tlenu zużytego na spalenie tłuszczu i węglowodanu przez uzyskaną wartość kaloryczną tlenu otrzymani}* ilość jednostek ciepła, wytworzonych w danem doświadczeniu ze spalenia tłuszczu i węglowodanów. Po dodaniu do otrzymanej liczby ilości ciepła, obliczonej dla spalonego w ustroju białka, otrzymujemy całą ilość ciepła wytworzonego w ustroju.