94297601

460 ST. BADZYŃSKI

Że wpływ powierzchni nie jest jednak jedynym, który tu rolę odgrywa, wnosić można stąd. że ilości azotu obliczone na jednostkę powierzchni wahają się przecież w granicach o 3 2—6 4 gr. N na dobę. Różnice te niewątpliwie zależą od różnej sprawności w utlenianiu i rozszczepianiu swej treści komórek zwierząt, należących do różnych gatunków, w której znajdują może wyraz podstawowe cechy indywidualne gatunków, a nawet może jednostek tego samego gatunku.

Obok białka rozkłada się tłuszcz i glikogen, ten ostatni zwłaszcza w pierwszym dniu głodu.

TABELA IV.

Wymiana materyi u człowieka w 7-duiowym poście według Benedicta.

dnie	Rozkład w srrm			Rozkład w kaloryach				Współ czyn nik odde chowy RQ
	białka	tłusz czu	gliko- genu	Ilość kaloryj oblicz, z wymiany materyi	Ilość kaloryi oznaczona w prost	na 1 kilo	na 1 Ul^2
w 1.	734	126-4	64-9	1796	1765	29 7	941	078
2.	74 7	1475	23 1	1790	1768	29 9	946	075
3.	78-1	153 0	5-4	1785	1797	30-8	969	0-74
4.	698	144-7	252	1734	1775	30-8	966	0-75
5.	652	144-7	82	1636	1649	29 0	985	o 74
6.	6 i 4	129-8	21-7	1547	1553	27-5	856	0 75
7.	60-8	132-5	18 7	1546	1568	280	869	0 74

^    Rozkład tłuszczu nawet przy dłuższem trwaniu głodu ulega

\ bardzo nieznacznym zmianom i o ile osobnik podczas doświadczenia znajduje się trwale w spokoju, utrzymuje się przez cały czas trwania głodu mniej więcej na jednakowej stopie. W pierwszych 8— 10 dniach głodu, gdy stopa rozkładu białka jest również mniej więcej stałą, średnio około 87% energii ciepła, którą człowiek w poście wyzwala, pochodzi z rozkładu tłuszczu i glikogenu łącznie (głównie wszakże tłuszczu) około 13% z rozkładu białka. W miarę dłuższego trwania postu coraz więcej w odsetkach energii ciepła przypada na rozkład białka, a coraz mniej na rozkład tłuszczu. Stąd zrozumiałem jest, że większy zapas tłuszczu pozwala dłużej wytrzymywać głód.