Magazyn63701

533

LIGA NARODÓW

niejszej wykładni paktu nie miały powodzenia, gdyż naogół członkowie Ligi nie zgadzali się z tendencjami zmierzają-cemi do osłabienia najskuteczniejszej gwarancji ich interesów. Jednakże są wyjątki od zasady jednomyślności, przewidziane bądź w samym pakcie, bądź w traktatach pokojowych. W praktyce utarł się zwyczaj, że wyjątki takie mogą być przewidziane za zgodą wszystkich zainteresowanych państw także w innych instrumentach międzynarodowych, nadających specjalne kompetencje Lidze. Np. pakt reński w art. 8 postanawiał, że uchylenie tego paktu zależy od decyzji Rady, powziętej większością ²/_s. Pakt Ligi przewiduje w pierwszym rzędzie, że wszelkie uchwały proceduralne zapadają większością głosów. Ponadto pakt wyszczególnia szereg decyzyj, które mogą zapadać większością głosów, przeważnie kwalifikowaną (np. przyjęcie nowego członka Ligi, ratyfikowanie poprawek do paktu i t. p.). W drodze zwyczajowej przyjęto też inne odchylenie od zasady jednomyślności, mianowicie, że uchwały w komisjach Zgromadzenia zapadają większością głosów, a to z uwagi na to, że są to uchwały przygotowawcze, podczas gdy dopiero decyzje Zgromadzenia są ostateczne i wymagają jednomyślności. Przy obliczaniu jednomyślności brane są pod uwagę tylko głosy członków Ligi, reprezentowanych na posiedzeniu. Ju-rysprudencja Ligi poszła w tym kierunku, aby zasadę jednomyślności stosować tylko do decyzji Ligi, a nie do życzeń (voeux), które w żadnym stopniu nie są wiążące dla członków Ligi. Oczywiście rozróżnienie między życzeniem a decyzją może w praktyce nasuwać dużo trudności.

Trzecim stałym organem Ligi Narodów jest Sekretarjat, na którego czele stoi Sekretarz Generalny. Pierwszy Sekretarz Generalny został wyznaczony w aneksie do paktu; był nim Sir Erie Drummond. Następnych Sekretarzy Generalnych wyznacza Rada Ligi z aprobatą większości Zgromadzenia. Po dymisji Sir Erie Drummonda jego następcą został wyznaczony Joseph Ave-nol. Innych urzędników Sekretarjatu mianuje Sekretarz Generalny z aprobatą Rady, jednakże Rada upoważniła Sekretarza Generalnego do mianowania niższych pracowników bez każdorazowej aprobaty Rady.

Kwest ja charakteru urzędników Sekretarjatu była od początku istnienia Ligi przedmiotem dyskusji, przyczem ścierały się dwa poglądy: wedle jednej koncepcji, urzędnik Ligi powinien mieć charakter międzynarodowy i być w czasie swej służby zupełnie niezależny od swego państwa; wedle drugiej, urzędnik ten powinien cieszyć się zaufaniem swego państwa i nie zrywać z niem kontaktów, aby móc stale informować Ligę o zapatrywaniach na kwestje międzynarodowe, panujących w jego kraju.

Mimo kwestjonowania, dominowała zawsze pierwsza koncepcja. Liga dotąd oficjał nie stoi na stanowisku „międzynarodowo-ści“ urzędników Sekretarjatu. W praktyce zaś, część urzędników Sekretarjatu uważa się istotnie za niezależnych od swych państw, ale ponieważ niema objektywnego kryterjum interesów całej społeczności międzynarodowej, więc urzędnicy ci, nie chcąc w swej działalności kierować się interesem narodowym, idą za wskazaniami, które wynikają z ich osobistych przekonań politycznych. Inni urzędnicy nie zrywają kontaktów ze swemi rządami i starają się w swej pracy w Sekretarjacie nie być w sprzeczności z interesami narodowemi. Zatem w Sekretarjacie oba typy urzędników istnieją obok siebie. Ponieważ jednak oficjalnie obowiązuje teza „międzynarodowości", ułatwiało to zwalczanie tendencji, aby wszystkie narodowości reprezentowane były w łonie Sekretarjatu mniej więcej równomiernie, według ich znaczenia międzynarodowego. Twierdzono, że jeżeli urzędnik Sekretarjatu ma na czas swej służby prawie zapomnieć o swej narodowości, to ta ostatnia przy przyjmowaniu go do Ligi nie powinna odgrywać decydującej roli. Ale w rzeczywistości z uwagi na to, że biura Ligi zaraz po wojnie były zorganizowane przez Anglików i Francuzów, dziś jeszcze Sekretarjat w większości składa się z urzędników tych narodowości. Inne narodowości są reprezentowane dość nielicznie. Pierwszy Sekretarz Generalny był zresztą Anglikiem, a jego następca jest Francuzem.

Sekretarjat podzielony jest na Sekcje, według różnych działów pracy, któremi interesuje się Liga (np. Sekcja Polityczna, Prawna, Rozbrojeniowa, Mniejszościowa, Ekonomiczna, Finansowa, Społeczna i t. p.). Na czele Sekcji stoją Dyrektorzy. Całą pracą kieruje Sekretarz Generalny, któremu do pomocy dodani są dwaj zastępcy Sekretarza Generalnego i trzej Podsekretarze Generalni. Jeżeli Sekretarz Generalny jest obywatelem państwa, mającego stałe miej-