tpn 1 22484001

ANTONI rehman: OPIS FIZYCZNO-GEOGRAFICZNY ZIEM POLSKICH 419

zawsze bardzo trudną. Są one zarówno dla człowieka, jak i dla statku niebezpieczne. Bojkowie tutejsi nigdy się na nie nie zapuszczają, a przewodnik, chociaż się zobowiąże do przeprowadzenia podróżnego przez cekoty, na sam ich widok doznaje takiej niechęci, że zazwyczaj od samego ich kraja zawraca, nie troszcząc się zupełnie o tego, który jego opiece został powierzonym. Te pola kamieniste są w Gorganach rzeczywiście tak imponującem zjawiskiem, że wobec nich wszystkie inne szczegóły tych gór schodzą do podrzędnego znaczenia. Moźnaby tylko dodać, że przez to rozpanoszenie się cekot na gorganach, ich lasy uległy znacznemu obniżeniu, a połoniny i ko-sodrzew zostały z ich wierzchowiny prawie zupełnie wyparte. Wierzchowiny cekotowe są zjawiskiem przywiązanem do piaskowca jam-neńskiego i do pewnej wysokości. Pojawiają się więc i na zachód od Świcy, nie brak ich też i na wschód od Prutu na licznych szczytach i garbach, daleko poza obrębem właściwych Gorganów, w których się rozwinęły najpotężniej. W południowych wszakże działach Gorganów są wierzchołki cekotowe zupełnie nieznane, a gdy granica lasów i tu bardzo nisko sięga, przeto owe działy, zwłaszcza Bli-źnicki z olbrzymimi, szerokimi wałami grzbietowymi, są podobnie jak sąsiednia Czarnohora klasyczną krainą połonin.

Pasmo Czarnohorskie. Jest ono najobszerniejsze i najsilniej rozwinięte w całych piaskowcowych Karpatach. Jego zachodnią granicę tworzy przełęcz Tatarska 931 m, wschodnią zaś przełęcz Przysłopie-cka 1413 m, oddzielająca je od pasma Rodniańskiego, należącego już do Siedmiogrodu. Spada ono od północy ku dorzeczu Prutu i Seretu, na wschodzie ku Seretowi, na południe ku obszernej, podłużnej zapadłości Marmaroszu, odwodnionej Wyszowem, dopływem Cisy. Cisa, powstająca z dwu potoków źródłowych, Czarnej i Białej Cisy, płynie zrazu poprzeczną doliną, oddzielającą Gorgany od Czarnohory. Połączywszy się z Wyszowem, skręca ku zach., płynąc zapadłością Marmaroszu. Zabrawszy w tym kierunku jeszcze Taracz, Talabor i W. Agę, skręca ku płd i przedarłszy się przez malowniczą bramę Husztu, dostaje się na wielką nizinę węgierską. W przeciwieństwie do Bieszczadów i Gorganów, posiada pasmo Czarnohorskie normalnie rozwinięty grzbiet, który wzniósł się najwyżej ze wszystkich jego części. Potężne to pasmo obniża się w przełęczy nad Szybenym potokiem do 1498 m. Przełęcz ta rozdziela to pasmo na dwie nierówne połacie, mianowicie na zach. krótszą, Howerlańską i wsch. dłuższą, Cre-celańską. Połać Howerlańska jest znacznie wyższą i przekracza 6 kopułami 2000 m. wysokości. Howerla (2058 m.) jest najwyższym punktem pasma, a Pietroz (2022) wznoszący się na krawędzi zachodniej nad doliną Cisy i Pop Iwan (2026) na krawędzi wschodniej, imponują

27*