scandjvutmp4501

Fryderyk Froebel. 61

pracy wspólnej. Więcej tu mamy, aniżeli w rodzinie, sposobności . okiełznania sobkostwa, próżności, dumy, świadczenia wzajemnej pomocy, robienia ustępstw. Obok takiego zdobywania umiejętności panowania nad sobą mamy tam . szersze podwaliny stosunków braterskich.

W roli czynnej „ogrodniczka" występuje przeważnie w grach ruchowych, o których powiemy później; teraz zwróćmy się do froeblowskiego materjału zabaw z jego „Pedagogik des Kindergartens".

„Im częściej zaglądamy do dziecięcego światka — powiada Froebel — tern mocniej się przeświadczamy, że cała działalność dziecka ma głębokie znaczenie i podstawę. Zycie wewnętrzne wyrywa się nazewnątrz, szukając odpowiednich form wcielenia, w których odbija się cała jego treść i wszystkie własności. W duszy dziecięcia jedno wrażenie szybko ustępuje przed drugiem, równie szybkiemi są też objawy zewnętrzne; wewnętrzne obrazy tchną życiem, realizmem, wszystko w oczach dziecka żyje, czuje na podobieństwo jego samego, umysł szczególnie pociągają analogje, a białe kamyki, ziarna bobu uosabiają zaraz owieczki białe, kotki, — w pręciku widzi ono drzewko, słupek wyobraża człowieka, a nawet własne jego palce wyodrębniają się niejako i zamieniają w ruchome obrazy rybek, ptaszków i t. p.

„Członki własne ukazują się w istocie jako najpierwszy materjał zabawy i w zastosowaniu tern mężnieją, sposobią się do zużytkowania przedmiotów zewnętrznych, ubocznych.

Z tych ostatnich wybierane są przedewszystkiem twarde, stałe, ruchome, łatwo dające się ująć — piłki, kulki, kamyki i t. p. Następnie ukazuje się materjał również stały, ale podatny, łatwo ściśliwy — glina, papier, nici. Dalej zużytkowanemi bywają trociny, suchy piasek, szyba spocona, szyferek z tabliczką, ołówek, papier i farby".