052a

COACHING1 MENTORING W PRAKTYCE

CZĘSC L CELE I EFEKTY

♦    Jeśli wcześniej wyraziło się zgodę na przyjęcie feedbacku, należy go wysłuchać. Wszelkie zagadywanie, polemizowanie i wtrącanie własnych interpretacji w czasie feedbacku oznacza brak u ważności i włączenie mechanizmów obronnych'’, czyli zachowań mających na celu osłabienie bodźców odbieranych przez słuchacza, po to by odsunąć od siebie zarówno samą informację, jak i jej skutek emocjonalny. Jednym z. zadań coachingu jest nauczenie klienta słuchania informacji zwrotnych i akceptowania ich treści - jako poszerzających perspektywę [mapę], jednak wyłącznie jako propozycji do rozważenia, nie zaś bezwyjątkowych dyrektyw koniecznych do zaakceptowania.

♦    Warto przekazywać informacje zwięźle, odnosząc je do obserwowanych, mierzalnych faktów, w kategoriach opisu. Warto też zaznaczać, że to „mój osobisty pogląd”, „moja mapa”, że „ja to tak widzę”. Podkreślenie subiektywności budzi zaufanie, jeśli w dalszej części wypowiedzi będzie to opis, a nie kategoryczne stwierdzenia. Wszelkie sugestie, interpretacje, a co gorsza oceny odniosą przeciwny do pożądanego skutek, rodząc nieufność i powodując utratę zaufania, a co najmniej odrzucenie tego rodzaju przekłamanej informacji.

♦    Skuteczne jest zadanie pytania lub serii pytań [będzie jeszcze o tym mowa] zamiast rozwijania skomplikowanych wypowiedzi i zdań wielokrotnie złożonych. Ważne jest jednak, by klient miał czas i przestrzeń do udzielania odpowiedzi lub zastanowienia się nad pytaniami. Zarzucenie go pytaniami byłoby błędem.

♦    Nierzadko bardzo pomocne jest zastosowanie metafory, czyli opowieści. W znaczeniu coachingowym będzie to każde porównanie; krótka opowieść; seria skojarzeń; cytat: fil-mowy, teatralny, literacki; przytoczenie cudzej opowieści, historii, fragmentu biografii lub własnego przeżycia. Każda opowieść zbudowana z narracji, perypetii, zwrotów akcji, choć niekoniecznie zakończona edukacyjną pointą. Ważne, żeby klient sam wyciągnął wnioski z opowieści i odniósł je do swojej sytuacji. Jak to zrobi? - to jego sprawa. Istotne jest jednak domknięcie tego rodzaju informacji pytaniem zadanym przez coacha: Co klient sobie wziął z tej historii? Jeśli tak się nie stanie, może zabraknąć świadomej refleksji klienta nad tym, co usłyszał, gdyż wtedy szybko zapomni o historii, stanie się ona jedną z wielu usłyszanych anegdot. Wgląd natomiast może uczynić ją wyjątkową.

♦    Każdy rodzaj feedbacku warto zakończyć pytaniem skierowanym do świadomości klienta i pobudzającym go do autorefleksji. Wówczas informacja zwrotna spełnia swoje zadania.

♦    Skuteczne jest też szybkie udzielanie informacji, zaraz po zaobserwowanym zachowaniu, zjawisku, wydarzeniu. Dotyczy to zwłaszcza najwyższych poziomów Góry lodowej. Lepsze jest skoncentrowanie uwagi na jednym aspekcie wówczas, kiedy klient odczuwa jego skutki i reakcję emocjonalną, niż kumulowanie informacji. Wtedy mogą być odebrane jako lista zarzutów.

♦    Warto również traktować feedback jako metodę podsumowywania wydarzeń, etapów, sesji. Wtedy jednak użyteczniejszy jest plan bardziej ogólny, odniesienie do niższych poziomów Góry lodowej, takich jak wartości, tożsamość i misja.

** StreLui J. (red.), Rsyr-Jctoya. Pottecz/iik srtartamicfc), tom i. Warszawa 2008. FSYN. s. 610-fil 7. mer.Mrtzmy ofi-omo 02aic2.iyi metody

radzenia soho z wewnętrznymi korektami, które mofją so uaklywwi [r.ęrzcz działania zewnętrznych todźto»v; por. loz: ftcócr SA.

Retor S E . Stowuk ps>t;i.cfcyv. Warszawa 2O0e. SCHOLAR, s JtfJ Celem machanzmjw cfcrcnnych jest torena śwadcmośd przód

treśd.rn wzbodzayicyrri nepcfcćj.

104