TT
? Sternem otwartym, w którego ramach innowacja pojawia się bądź
’ jako odpowiedź na wewnętrzną potrzebę odnowy, bćjdż jako
reakcja na rzeczywistość zmierzająca do jej indywidualizacji" 1,
. Ha zakończenie obrad uczestnicy drugiego spotka-t nia poświęconego celom i teoriom .wychowania przy-f .jęli,następujące .rekomendacje.
' Uczestnicy, zgodni w sprawie rozwijania i pogłębiania refleksji na temat celów wychowania, stwierdzili, że:
? 1. UNESCO winna by skierować szczególną uwagę na rozwi-
] janie, zarówno w skali narodowej, jak i w skali regionalnej
i międzynarodowej, studiów porównawczych poświęconych celom wychowania, i to z punktu widzenia ich wpływu na rozwój teorii pedagogicznych (wymiar historyczny), jak i ich oddziuiy-
‘ wąnia na rzeczywistość wychowawczą (wymiar socjologiczny).
’ , 2. Należy włączyć do tej pracy, teoretycznej i badawczej,
zespoły interdyscyplinarne obejmujące filozofów, historyków, pedagogów, socjologów, ekonomistów, psychologów, planistów i in. ; :* - 3. Poniżej ” wymienione tematy zostały uznane za prioryte-
i .. towe:
S , ; 3.1. Określenie celów, na których opiera się wychowanie dla ( międzynarodowego zrozumienia i pokoju,
I 3.2. Udział UNESCO w opracowaniu i rozwijaniu międzynaro-
i dowej idei wychowania opartego na pewnych koncepcjach czio-
i wieka współczesnego.
| - 3.3. Cele ukryte i cole wyraźne w wychowaniu.
! 3.4. Rola celów w formowaniu nowego typu stosunku:między
! szkołą a społeczeństwem.
1 ‘V. 3.5. Kształcenie formalne i kształcenie nieformalne w ich slo-
j sunkach z ukrytymi i wyraźnymi celami wychowania.
| 1 3.6. Określenie związków dialektycznych między celami wy-
ś . chowania a polityką kulturalną i oświatową ' — filozofia wychowania a ideologia.
i! 3.7. Sposoby określania celów wychowania w pewnych kon
tekstach, gdzie istnieje przeciw ieiislwo między tradycją a innowacją.
3.8. Określenie celów wychowania na podstawie rzeczywistych potrzeb dziecka związanych ze środowiskiem ekonomicz-;• nym, społecznym i kulturalnym.
*' Ibid., s. 15.
4. Uwaga krajów członkowskich została skierowana na konieczność zapewnienia na wszystkich poziomach odpowiedzialności i realizacji — a nie na jednym tylko poziomie edukacji — trwalej równowagi między teorią a realizacją celów22.
Na podstawie tych zaleceń w ciągu lat 1977, 1978 i 1979 Międzynarodowe Biuro Wychowania podjęło decyzję decentralizacji swojego programu na temat celów wychowania zapraszając cztery regionalne biura UNESCO do spraw wychowania — w Afryce, Ameryce Łacińskiej, Azji i w krajach arabskich — do organizowania seminariów poprzedzonych studiami i badaniami ankietowymi, które działałyby w kierunku życzeń wyrażonych na pierwszym i drugim spotkaniu ekspertów.
Zorganizowane w przewidzianym terminie seminaria regionalne pozwoliły na szerszą wymianę zdań między różnymi specjalistami oraz na zgromadzenie bardzo bogatej dokumentacji, co w niektórych przypadkach stało się podstawą znaczących publikacji23.
Zainteresowanie tą działalnością w czterech wielkich regionach świata było współmierne z odczuciem frustracji przez większość osób, które uczestniczyły w tych seminariach. Wynikała ona z faktu, że tak zrealizowane zadanie uchyliło jedynie rąbka, zasłony okrywającej dziedzinę wychowania dotąd zaniedbywaną, która wszakże stanowi najważniejszy aspekt- badań, refleksji i współdziałania, jeżeli istnieje naprawdę chęć przezwyciężenia kryzysu, jaki opanował -wychowanie w całym świecie od ponad dziesięciu lat.
j
29
Ibid., aneks I.
M Zwłaszcza regionalne Biuro UNESCO do Spraw Wychowania w Krajach Arabskich (Bejrut), które ogłosiło już w trzech toniach akta dwóch sympozjów zorganizowanych na temat celów wychowania (w Bejrucie w 1977 r. I w Kairze w 1970 r.). Zob. także Bibliografię przytoczony na końcu niniejszej
ksigżki.