Atlas muzyki8

Klasycyzm / muzyka orkiestrowa U / symfonika klasyczna: Haydn 417

nr    maksimum ok. 30 mu-

n**, kontrabasem) oraz 2 oboje lub 2 ^rU^ ni nS!d sami muzycy). w bogatszym

^^ obkptry tych instrumentów, a tak-ha specjalnych wskazań. 2 rogi 12 fa-brzmienie (HAYDN do ok. ‘'S Scal-Fagotti serhpre col basso ). Kape-i -.annheimska obejmowała;

²² sWpiec. 4 altówki. 4 wioloncze-bmrabits:

^jr dęte drewniane: 2 flety. 2 oboje. 2 klame-

j^ dęte blaszane: 2 rop. 2 trąbki oraz wystę-j-uj^ce zawsze łącznic z trąbkami 2 kotły.

I bŁyoiC: bogata była obsada orkiestr paryskich jGOiSSEO. a także londyńskich. HAYDN po-I ajifawo. w Esterhaza i Wiedniu, pracował z masa obradami (pcw; orkiestra operowa, s 428. rys. Di    były w nich 2 rogi i 2 oboje. Użycie 2

:‘ew* do ok. 1780 nie było regułą, klarnety po-się dopiero w symfoniach Jondyńskich’". ^spotyka się oktawowe połączenie fagotów, juw i obojów (wusono wiedeńskiej

MOZARTA obsada zmieniała się zależnie od i miejsca. Niekiedy kompozytor uzupełniał roang. np dodając flety i klarnety do części %^.Mąćfoero*ikief (skompono-

.a^SaWnirgaw 1782) na potrzeby id wie-^bego wykonania z 1783. Jeszcze \v 3ostat-icasyimonacfci obsada instr. dętych jest zmienia wSmfora ...Jowisza^/’ (C-dur) dokonu-tonóabasu od wblonczeŁ powiększył korpus brzmienio-pntedklasyczna orkiestra prze-fK?*!^^Tkawwania divcmmenu sinfonn c^^^^rą symfoniczną.

^ołm^mannhennczycy. również wiedeń-■LlFj ^Z * dhwtnnenu menueta i ^g*godos>-mfonh (ok. 1740). To ukazuje. MSesteGncnancnia byta w swym charakterze wl anfooia na całym l\*łudniit nsfrloih. ale bez pcdanlera. wdzięk ■craow. jesac* większy w poszczególnych koloryt zawsze pełen uśmiechu, da-a dbałość o instrumenty dęte, może nieco ^wiefc komicznej serii - to charakter szko-% «nedmskiei~ (SCHUBART. 1775) l^upozjitwzy wczesnej generacji to 1 d *£lTTER tnŁ (1708-1772). a C WAGEN-

SBL (1715-1777) M. G MONN (1717-1750)

I ASPELMAYR (1728-1786    -

R\YD\ następne MOZART BEETHOWEK hwlHHw    _łV:,

Herma swpfaou HAYDNA i I ~ ^l%

zawieramenueta. Mu****** iw-ihL-i-uwiL radośnie lokohwy ckmhu

feggggSŁ

RjgSgUSss

symfonie koncertujące z solowymi partiami dla obu muzyków. Technika koncertująca wskazuje na wpływ tradycji barokowych, jak też na predy* lekcję Haydna do stosowania w tym czasie faktury kontrapunk tycznej.

Trzy symfonie nr 6-8 noszą programowe tytuły: Le matm (Poranek). Le nudJ {Południe), Le sotr (Wieczór). Dustniją wschód słońca, przedpołudniowe śpiewy, burzę itp. W Le midi występuje instr. rec. i aria (zamiast II cz.. zob rys. A).We wszystkich częściach soliści się wy -mieniają (tworząc też grupę eoncertmo).

Za czasów księcia MIKOŁAJA, od 1762 powiększano orkiestrę afcy stworzyć odpowiednią oprawę wspaniałego żyda na zamku Esterhaza. 7nab7p> to odbicie np w Symfonii I MU dem Homńptai) nr 31 z czterema rogami i sygnałami myśli wifcina, jak też w promiennych symfoniach C-dur z udziałem trąbek i kotłów; utrzymanych w tradycji barokowych intrad (syrrfonie-imrady. np nr 48). SymfrmifTbł sjederodacsiEtych od^ierdćd 1 uczuciowość okresu burzy i napom (Sturm mi Drang). Utrzymane są zwykle w tonadadłmolo-wych, jak g-mofi nr 39 (1766). e-moll nr 44«1773. Symfonia żałobna), c-mofl nr 52 (ok. 1770).

Do grupy tej należy Symfonia fo-moU nr 45 (1772). Odległa tonacja, synkopowany począ-

tek, niespokojna tonaófo wyraźną boi i wzburzenie (rys B). Na/wr -Pccegnaina symfoma zyskała dzięki finałowi wktórym muzycy jeden po drugim opuszczali estradę 3fey rademc®-strować chęć uzyskania urlopu (i 429).

Nowa. naturalna ekspresja nie znosiła juz ban> kowego kontrapunktu. W Symfonii nr 42 (17711 Hayd" Tasrgj^dmmpfikowagy kontrapunkper-ny fragment prostą melodyką, dodając uwagę: _To było dla nazbyt uczonych mu" Zaira— polifonii rozwinęła się zasada pracy tematycznej, którą w 1781 kompozytor przeniósł również do kwartetu (i 409).

W l--*?.-wh ryafrryf i ii nęiy h dh paryskri Cm-cemdeiaLagęOfjwyięia pnu itslnótt* fyra-food paryskich ar 82-87 (1787-1788). Brana nadafi im nazwy, takitpkŁamóre(Keóimm. ar

85; MARIA ANTONINA), z wanaqwrai aa le-lampkśmŁatmtmretbeMeUrnaria. B) WlraachdBewśęedBeraątjehH^—rapraram Koncertów Sukmana w Londynie 12 symfonii Joodyóskich". nr 93-104. po 6 w związku z pierwszą podróżą i791-1792 (Hob I 93-M> i drugą 1794-1795 (Hoh I 99-104* Wytowalje

w Londymez wie&ua sukcesem.

⁷—j»*T W ■stul rach ar H G-dar J. rzrmtm * kocwf~ (Ł 148. i z chorałowym 4dąU «raliŁ ponttfem « wwróo — i MfyCUdwyraal peraraca BEETHOYENc ar MB. G4w 4 wadkraa bębnem, talerzami i imagiem, ar 101. Bór JŁyw ;w W. Erón^mNraralróró*

Mam, uenBeaucjL efciprap i mc wą*

■ ud hrómoę dogafcy fcliiyi > mra Sywkm JoróywkułM ■yru unfcaii BfeFTHCATNA