CCF20110308088

176 6. Zagadnienia kierowania i zarządzania bezpieczeństwem wewnętrznym

6.2. Polityka i strategia bezpieczeństwa wewnętrznego - istota, funkcje, wytwory

Polityka i strategia bezpieczeństwa wewnętrznego traktowane są tu zgodnie z przedstawionymi wcześniej zależnościami i klasyfikacjami, wnioskami z wielorakich prób dekompozycji kategorii bezpieczeństwa-jako składniki systemu polityk i adekwatnego systemu (rodziny, sieci) strategii podmiotu. Uwzględniając sugerowane cztery kryteria pierwotne i adekwatne pierwotne domeny - produkty strukturalizacji bezpieczeństwa, wyróżnienia domeny wewnętrznej oraz logikę procesu polityczno-strategicznego, najogólniej miejsce polityki, strategii, doktryny (P/S/D) bezpieczeństwa wewnętrznego w tym procesie oraz systemie obrazuje schemat. Jest to oczywiście jedna z możliwych wersji ujęcia, w której kryterium „zcwnętrzności - wewnętrzności” bezpieczeństwa występuje w drugiej kolejności, a poprzedza je podział polityki bezpieczeństwa na domeny ochrony, obrony i kształtowania bezpieczeństwa narodowego (podmiotu).

W prezentowanym ujęciu, w którym nadsystemem dla P/S/D bezpieczeństwa jest P/S/D rozwoju („wielka strategia”, grand strategy podmiotu), podkreślić należy ścisłą, nierozerwalną więź oraz relację współzależności tych obszarów (problemów) - P/S/D rozwoju oraz P/S/D bezpieczeństwa. Zasada ta jest uniwersalna, dotyczy wszelkich podmiotów.

Przypominamy tu twierdzenie nadrzędne - nasze ujęcie dwóch podstawowych i pierwotnych motywów wszelkiej aktywności ludzkiej, łączące bezpieczny byt i bezpieczny rozwój. Bezpieczeństwa w ogóle ani w odniesieniu do jakiegokolwiek przedmiotu nie wolno postrzegać w wyalienowaniu, oderwaniu od problemów bytu i rozwoju. Polityka bezpieczeństwa musi opierać się na polityce rozwoju, służyć jej, a jednocześnie ją determinować. Prawidłowość tę słusznie podkreśla się w nowej rosyjskiej Strategii Bezpieczeństwa Narodowego⁷¹⁵. Słusznie też wiąże się w tym dokumencie priorytety bezpieczeństwa narodowego z priorytetami rozwojowymi państwa²¹⁶.

Oprócz jednego wszystkie wskazane w przytaczanym dokumencie warunki rozwojowe determinujące bezpieczeństwo pochodzą z obszaru wewnętrznego. Ostatni warunek podkreśla natomiast i przez nas wyróżnianą więź, jedność bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego. Wszystkie leż warunki odnoszą się do sfery działań cywilnych (co nie wyklucza oczywiście wykorzystania w określonych sytuacjach narzędzi i zasobów militarnych). Wskazane rozwiązanie rosyjskie jest poprawne metodologicznie i merytorycznie, warte wykorzystania w polskim procesie polityczno-strategicznym.

Obszar polityki wewnętrznej jawi się w naszym podejściu, zobrazowanym na schemacie powyżej, jako produkt rozstrzygnięcia przez, kierownictwo polityczne kwestii: które misje, funkcje, ccic, zadania, problemy i w jakim zakresie rozwiązywać, stosując głównie wewnętrzne siły, środki, zasoby, zasady, w myśl głównie własnych decyzji i pod własnym kierownictwem, głównie na własnym terytorium. Interpretacja ta jest następstwem postulowanego wcześniej sposobu wyróżnienia domeny bezpieczeństwa wewnętrznego. Obszar dodatkowy to część wspólna działalności wewnętrznej i zewnętrznej podmiotu, problemy rozwiązywane w obydwu sferach (wewnętrznej i zewnętrznej). Przypominamy też, 2c polityka bezpieczeństwa wewnętrznego może czerpać ze wszystkich zasobów podmiotu, bez względu na ich rodzaj, podporządkowanie organizacyjne itp.

Odnotować należy - przy okazji odniesienia do rozwiązań zagranicznych interesującą prawidłowość: zdecydowana większość państw sformułowała i opublikowała swoje polityki i strategie obronności, obrony (defence, defense, oborany, verteidigung, defensa itp.) oraz polityki zagranicznej albo kwestiom tym nadała priorytetowe znaczenie w swoich strategiach bezpieczeństwa narodowego.

^3,5 W dokumencie Rady Bezpieczeństwa Narodowego Federacji Rosyjskiej z 2007 roku stwierdza się: „3. Konceptualne założenia, podstawy w obszarze bezpieczeństwa narodowego opierają się na fundamentalnym związku i współzależności »Sirategii bezpieczeństwa narodowego do 2020 roku« oraz »Konccpcji długoterminowego rozwoju społeczno-ekonomicznego Federacji Rosyjskiej do 2020 roku«", www.scrf.ru. ^m Tamże: „Dla zabezpieczenia bezpieczeństwa narodowego Federacja Rosyjska jednocześnie z osiąganiem głównych priorytetów w dziedzinie bezpieczeństwa koncentruje swoje wysiłki i resursy na poniższych priorytetach stabilnego rozwoju: podniesienie jakości życia obywateli [...J, rozwój ekonomiczny |...J, nauka, technologia, wykształcenia, ochrona zdrowia i kultura ekologia [...], strategiczna stabilność oraz aktywność i partnerstwo [...J w budowie wiclobiegunowcgo modelu ładu świata” (wyróżnienia - C.R.). Zauważalne jest odniesienie do modelu ładu globalnego zgodne z rosyjskim interesem narodowym, z ich wizją świata. Zob. też wskazaną w zakończeniu cytowanego dokumentu więź zwrotną, określającą wpływ polityki bezpieczeństwa na politykę rozwoju: „realizacja strategii bezpieczeństwa narodowego |...] powinna stać się czynnikiem mobilizującym dla rozwoju narodowej ekonomiki, podniesienia jakości życia ludności, zabezpieczenia politycznej stabilności w społeczeństwie, umocnienia obronności, bezpieczeństwa i porządku prawnego państwa, podniesienia konkurencyjności oraz prestiżu międzynarodowego”. W kontekście polskich ujęć znaczeniowych (m.in. w Konstytucji), zwróćmy uwagę na konstatację: bezpieczeństwo państwa rzutuje na bezpieczeństwo narodowe. W pełni zasadne i słuszne jest odróżnienie obydwu przedmiotów bezpieczeństwa oraz właściwie określona relacja między nimi (szkoda tylko, żc nic zwrotna).