16 2. FUNKCJE ZESPOLONE
Kładąc w (3) kolejno = 0, h\ = 0 i hi = h%, dostajemy odpowiednio |^4iJ2 = .<?, (-4212 = g i \ |4i + 42|2 — g. Stąd |-4i|2 — (4.2|2 = 0 i A1A2 + A1A2 — 0. Mnożąc drugą równość przez i i dodając do pierwszej, dostajemy łatwo
(4) [Ai + iA2){A\ + 1A2) = 0.
Z (4) i (2) mamy
fx(a) + */y(a) = 0 hlb /*(«) ~ = 0.
Stąd i z zadań 2 i 3 wynika istnienie pochodnej /'(a) lub /(a).
To kończy rozwiązanie. □
Zadanie 7. Określmy funkcję f w H = C wzorem f(z) = y/\xy\. Pokazać, że
(i) funkcja f ma pochodne /'(O) — fy(0) = 0, czyli spełnia w punkcie 0 warunki Cauc.hy’ego-Riemanna,
(ii) funkcja f nic ma pochodnej /'(O).
Rozwiązanie, (i). Mamy f(z) — u(x,y). Stąd
(1) /'(0) = lim
(2)
= lim ~ = 0, t~*o t
u(0 4-1, 0) — w(0, 0) .. 0
=u_(o,ot*)zy(M _ to 2 - 0.
JyK > t~* o
(ii). Gdyby istniała pochodna /'(0), to w myśl zadania 1 /'(0) — /£(0) = 0. To jest niemożliwe, bo
lim
□
To kończy rozwiązanie.
Zadanie 8. Określmy funkcję f w Q = C wzorem /(0) — 0, /(*) = a?3v//(:r4 Py2) dla z 0. Pokazać. że
(i) funkcja f jest ciągła w punkcie a — 0,
(ii) f{h)/h —* 0, gdy h —► 0 wzdłuż dowolnej prostej przechodzącej przez punkt 0,
(iii) funkcja f spełnia w punkcie 0 warunki Ca.uchy'ego-Riemanna,
(iv) funkcja f nie ma pochodnej /'(0).
Rozwiązanie, (i). Mamy (x2 — \y\)2 > 0. Stąd dla z ^ 0, x2|y|/(^4 + y2) < 1/2 i w konsekwencji \f(z)\ < (l/2)|x| < (l/2)\z\, co daje ciągłość / w punkcie 0.
(ii). Niech h = Xt, X = p. + iu, j.i, i/GR, \X\ = 1 jest ustaloną liczbą i t G M \ {0}. Wtedy
(1)
lim
t-1 o
/(AQ
Xt
V
= lim - . ;—
t—>o A£(/i4£4 +
z/2i2)
= 0.
(iii) . Łatwo zauważyć, że lim^o = /^(0) dla A = 1 i limt-1o = (l/0/y(°) dla A = Stąd i z (1) dostajemy /'.(0) =
mm=0.
(iv) . Gdyby istniała pochodna /'(0), to, w myśl zadania 1, /'(0) — /'(O) = 0. To jest niemożliwe, bo
Ho (£ + i£2) Ho (£ + ż£2)(£4 + t4) 2'
2.3. Funkcje trygonometryczne
Zadanie 1. Pokazać, ze wprowadzone na C funkcje trygonometryczne pokrywają się na R ze znanymi z analizy rzeczywistej funkcjami trygonometrycznymi.
Rozwiązanie. Oznaczmy przez sin1, cos1, tg1, ctg1 funkcje trygonometryczne w dziedzinie zespolonej (patrz § § 1.11) , a przez sin, cos, tg, ctg funkcje trygonometryczne w dziedzinie rzeczywistej. Wówczas dla .tGI mamy
sin x
exp ix — exp(—ix)
2i
= sina:,
(cos x + i sin a;) — (cos x — i sin x)
_
2
exp«.r -t- exp(—ix)
cos X — --——
2
(cos x -t- i sin x) + (cos x — i sin .t)
—----- ----- = cos x