118 ALEKSANDRA WITKOWSKA OSU
1 |
1 |
3 |
* |
~T~ |
6 |
i—1—:—- ' | |
23 |
Krzyżanowice |
i |
VU; III 16 | ||||
24 |
i Kunice |
i |
— |
XLII |
__. | ||
25 |
Kurów |
i |
— |
— |
__ |
XV | |
26 |
Łętkowice |
i |
XLII, III 32 |
— |
- | ||
27 |
Małaszów |
. i |
— |
— |
VII 5 | ||
28 |
1 Masloniąca |
3 |
— |
XLV. XLVj, |
■ __ | ||
XLVI | |||||||
29 |
Miechów |
3 |
— |
XIX, XL |
VII 1 | ||
30 |
Mis trze wice |
1 |
— |
VII 23 | |||
31 |
Morawica |
5 |
IX, XV; III |
— | |||
11, 12, 20,39, |
. | ||||||
52 | |||||||
32 |
Mystawczyce |
1 |
XXXIV |
_ | |||
33 |
Myśleć |
1 |
| — |
— |
I . |
XI | |
34 |
Nowy Sącz |
3 |
V, IX, XIII | ||||
35 |
Opole |
1 |
SC.y-i, „ |
_ |
VII 31 | ||
36 |
Pałecznica |
1 |
— |
XXXVIII |
! — | ||
37 |
Pieigrzymo- |
' ,■_ |
’_ |
__ ' | |||
wice |
r |
VIII; III 14 | |||||
38 |
Piotrowice |
i |
XXXVIII; |
_j £ | |||
III | |||||||
39 |
Piotrowice |
i |
V* — |
_1 |
XIX | ||
40 |
Polikarcice |
i |
XXIII; III 9 |
_ |
i |
— / | |
41 |
Proszowice |
3 |
III 17, 18 |
XXXIV |
1 | ||
42 |
Radiów |
: i |
- |
_ |
— |
VI | |
• 43 |
Rzym |
i |
III 55 |
,_ |
— |
— H | |
44 |
Sanka |
i |
— |
_ |
VII 10 |
—; | |
45 |
Sieraków |
2 |
XL, XII |
— |
— |
—ISIS | |
46 |
Skala |
9 |
v • - |
IV 5. V 2, 3, |
— | ||
4; VII 3, 7, | |||||||
8, 11, 15 | |||||||
1 47 |
Skórczów |
1 |
XXV |
_ |
— |
— | |
48 |
Sławków |
2 |
XIV; III 43, |
— |
— |
— • .i | |
54 | |||||||
49 |
Strzelce |
1 |
, _ |
_ |
VII 31 |
- | |
50 |
Szczebrzeż |
1 |
— |
— |
VII 9 |
— | |
6! |
Szczyrzyce |
3 |
— |
lii |
— |
I, II | |
| 52 |
i Szreniawa |
1 |
— |
XXXIX |
— |
'—■ ' ■ | |
1 63 |
Tarnów |
1 |
— |
— |
— |
X | |
54 |
Ulina |
1 |
XIII. III 34 |
— |
—’ | ||
55 |
i Wieliczka |
2 |
; — |
■ |
'- |
XII, XVIII |
1 |
1 56 |
Wiktorowice |
1 |
VII 33 |
—■ - |
8 | ||
.57 |
| Wiśnicz |
1 |
_ |
’- |
XVII | ||
58 |
1 Zwierzyniec |
1 |
XVI |
Porównując liczbę zapisek odnotowujących dane goegraficzne w poszczególnych zbiorach, trzeba niewątpliwie przyznać redaktorowi Cudów Salomei pierwszeństwo w zadbaniu o pełną pod tym względem informację zapiski. Wysoki procent — 87,8 — danych o miejscu pochodzenia uzdrowionego stawia je przed zapiskami de miraculis Kingi (80,9%). Jacka (73,1%) i Stanisława (61,5%).
Jak w oparciu o powyższy materiał topograficzny Miracula rysuje się problem przestrzennego rozwoju poszczególnych kultów? Przejdźmy do szczegółowej interpretacji mapy.
Topografia cudów Salomei wykazuje dwa wyraźne skupiska na terenie dwóch sąsiadujących z sobą dzielnic ówczesnej Polski południowej, a mianowicie w Ziemi Krakowskiej i na Śląsku Opolskim. Poza nimi pozostają jedynie dwa wypadki z lokalizacją w Kamieńcu Ząbkowickim
i Kaliszu.
. Siady kultu w obrębie Ziemi Krakowskiej, w granicach ustalonych przez Arnolda4,s, nie wykraczają poza najbliższe Krakowowi dekanaty: Zatorski,- wysocicki, boleslawski, pleszowski i szczyrzycki. Z wyjątkiem Bochni odnajdujemy je w miejscowościach lewobrzeżnego dorzecza Wisły. Dominanta przypada na Kraków i Skałę, skąd pochodzi 47,2% wszystkich uzdrowionych 436.
' Znamienny wydaje się fakt, iż w przeważającej liczbie wymienione w zapiskach miejscowości są równocześnie znane jako siedziby konwentów franciszkańskich, powstałych w wyniku ożywionego na naszych ziemiach ruchu fundacyjnego mendykantów w ciągu XIII w.4*7 Są nimi na terenie Małopolski: Kraków, Skała Korczyn, Bochnia; na Śląsku: Opole, Strzelce, Kamieniec Ząbkowicki; w Wielkopolsce: Kalisz. Wskazywałoby to dowodnie na związek rozprzestrzeniania się kultu pierwszej polskiej klaryski z zasięgiem wpływów i działalności pierwszych środowisk franciszkańskich i potwierdzałoby tezę o właściwych inicjatorach tegoż kultu488. Brak śladów kultu Salomei w kręgu konwentów
«a Tamże XX.
<3i przy miracula Stanisława w kolejności cytowania źródła przyjęto zasadę.
ii zapisy iparalelne Vita maior przytacza się~po średniku, bez względu na porządek ich numeracji bezpośrednio po cyfrach rzymskich artykułów rotulusu. W Vi«a maior zachowuje się, tak jak i dla Vita s. Salomeae, rzymską numerację części czy rozdziału i arabską dla poszczególnych zapisek — zgodnie z sygnowaniem występującym w edycji tekstów w MPH.
<is Por. S. Arnold. Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski Piastowskiej w XII—XIII. Kraków 1927 s. 75 nn. Por. załączoną mapę.
**• Przy obliczaniu procentu wzięto pod uwagę oczywiście tylko tych uzdrowionych, których miejsce pochodzenia jest -znane.
»>' Zob. Kloczowski. Zakony w średniowiecznym Kościele ... s. 1593;
K. Kantak. Franciszkanie polscy. T. 1. Kraków 1937 s. 13 nn.
*•* Por. s. 53 nn.
>"■_!_!_