DSC00662 (6)

782

LITURGIA GODZIN

1986, 396-403; G. J. Cum mg. The Office in the Church of England, w: tamże. 390-396; G. W. Woolfcnden. Daily Liturgical Prayer. Origine and Theology, Ox 2001.

X. Zobowiązanie do sprawowania LG

OWLG inaczej ujęło problem zobowiązania do sprawowania LG. Nie mówi

0    zobowiązaniu, lecz o mandacie, powierzeniu LG szczególnie tym, którzy przyjęli święcenia kapłańskie.

Powinni oni sprawować LG razem z powierzonym ludem, a także gdy lud nie bierze w niej udziału. Modlitwa Chrystusa bowiem powinna trwać nieprzerwanie w Kościele. Ci więc, którzy przyjęli święcenia kapłańskie, spełniają ustawicznie

1    niezawodnie to, co jest zadaniem całej wspólnoty wierzących (OWLG 28). Wspólna Modlitwa Kościoła nie tyłe wypływa z życia religijnego czy z posłuszeństwa Kościołowi, ile jest wypełnieniem Chrystusowego polecenia o nieustanną modlitwie. Jest ona funkcją życia Kościoła. Kościół nie byłby Kościołem Chrystusa, gdyby nie był Ecclesia orans. Mówiąc o mandacie, OWLG używa dosyć dawnego słowa łac. deputare (upoważnić, uprawnić). Skoro LG jest sprawą całego Kościoła, jego manifestacją (nr 20), to przyjąć trzeba, że owa ..deputacja” do LG dotyczy sakramentalnego charakteru chrztu świętego, dzięki któremu człowiek ochrzczony skierowany jest ku Bogu, ma otwarty dostęp do Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa, włączony jest w społeczność Ciała Mistycznego Kościoła. Sakrament chrztn uzdalnia każdego, kto go przyjmuje, do modlitwy. Sakramentalny zaś charakter kapłaństwa tym mocniej łączy z Chrystusem, pierwszym Adoratorem Boga Ojca. Mandat LG szczególnie więc dotyczy tych, którzy przyjęłi święcenia kapłańskie i mają obowiązek przewodniczenia modlitwie ludu chrześcijańskiego, obowiązek uwielbienia Boga (wypływający z pełniejszego udziału w Chrystusowym kapłaństwie), wstawiania się za powierzonym ludem na wzór Mojżesza (por. modlitwa konsekracyjna w obrzędzie udzielania święceń).

Charakterystyczne jest powiązanie pracy apostolskiej z modlitwą. Modlitwa i praca nie przeciwstawiają się sobie. Modlitwa nie jest tylko warunkiem skuteczności pasterzowania, lecz formą apostolskiego posługiwania. Złączenie obowiązku LG ze święceniami kapłańskimi było dziełem prawników i moralistów. Za takim ujęciem opowiedział się Sobór Trydencki. Vaticanum II natomiast powraca do idei wiązania LG z życiem całego Kościoła. Nie rezerwuje LG tylko dla osób duchownych czy zakonnych, odnosi ją do całej wspólnoty wiernych (OWLG 28). W konsekwencji. LG nie jest tylko modlitwą kapłańską, lecz modlitwą całego Kościoła. Specjalne zas zobowiązanie do LG osób przyjmujących święcenia kapłańskie wiąże się z charakterem ich udziału w kapłańskiej funkcji Chrystusa (in persona Christ! agens).

Zagadnieniu zobowiązania do LG, wypływającego z mandatu Chrystusowego, OWLG poświęca 13 artykułów (20-33). Nie chodzi o zobowiązanie do wspólnego odmawiania LG przez wspólnoty kanoników katedralnych czy mnichów i mniszek, ani poszczególnych zgromadzeń zakonnych, lecz o osobiste zobowiązanie i jego zakres Obowiązek sprawowania LG ciąży na tych. którzy przyjęli święcenia kapłańskie: na biskupach, prezbiterach (kapłanach) i diakonach. Zobowiązani są oni codziennie wypełniać ten obowiązek, o ile to możliwe w odpowiedniej porze dnia („prawda Godzin"). Jest rzeczą pożądaną, by diakoni ustanowieni na stale odmawiali codziennie przynajmniej część LG określoną przez Konferencję Episkopatu (OWLG 28-30). Do tego zobowiązania powraca też KPK (1983)