00:00:08:Jak miło, prawda?
00:00:14:A więc, babciu, dziadek znowu podróżuje, tak? | Tak.
00:00:18:Musi mu nieźle iść w biznesie. | Na to wygląda.
00:00:20:To świetnie. To świetnie prawda mamo? | Nadchodzi dyrygent.
00:00:24:Mamie też idzie świetnie.
00:00:27:Nie żeby nie było żadnych problemów, no wiesz, | ale to zwykle śmieszne problemy... jak,... o!
00:00:33:Mamo, może opowiesz babci o myszy?
00:00:38:O jakiej myszy? | Mamo?
00:00:42:W hotelu jest mysz. | Jest tam brudno?
00:00:45:Nie, jest tylko otoczony tym czymś, | co się nazywa natura... myszy się zdarzają.
00:00:49:Wiesz, że myszy przenoszą choroby. | To maleńka mysz polna, mamo.
00:00:52:Nieważne jak jest duża, to wciąż gryzoń. | Zmieńmy temat, dobrze?
00:00:55:Powinnaś ustawić pułapkę. | Już zrobione.
00:00:57:Upewnij się, że nie użyjesz trucizny. | Już zrobione.
00:00:59:Zje truciznę a potem wejdzie w ścianę i zdechnie, | zgnije i cały hotel będzie śmierdział.
00:01:04:Już zrobione, ale dzięki.
00:01:07:Muszę powiedzieć, że nie wiem, | dlaczego ty siedzisz tu z takim nastawieniem.
00:01:10:To ja powinnam być zła. | Nie róbmy tego, ok mamo?
00:01:12:W końcu to ty wyszłaś stąd | tydzień temu bez słowa.
00:01:16:Bo nie mogłam nic powiedzieć. | Twój ojciec i ja byliśmy smutni i w szoku.
00:01:18:I co jeszcze nowego?
00:01:20:Nie dałaś nam nawet pięciu minut | na przyswojenie sobie tej informacji.
00:01:22:Proszę, znajdź wyłącznik. | Po prostu zrzuciłaś to na nas i wyszłaś.
00:01:25:Nie uważam żeby to było dobre. | Mamo, nie szkodzi.
00:01:27:To już koniec. | Przejdźmy dalej, ok?
00:01:30:Przyszłyśmy tu żeby spędzić miły wieczór, | więc... chodź, spędźmy go.
00:01:37:Coś ładnie pachnie.
00:01:39:Jagnięcia. | Jagnięcina!
00:01:43:Uwielbiam taką jagnięcinę. | O mój Boże.
00:01:46:Czytanie przy ludziach | to straszna nieuprzejmość, Lorelai.
00:01:49:Shauna Christy zastrzeliła męża. | Co?
00:01:52:Shauna Christy, | pamiętasz Shaune Christy.
00:01:54:Tak, pamiętam Shaune Christy, była wspaniała.
00:01:56:Widocznie ta wspaniała dziewczyna | wróciła do domu
00:01:58:i zastała męża, | który właśnie wręczał niańce małe bonusy.
00:02:00:A mówią, że trudno teraz o dobrą pomoc domową. | To tylko plotka.
00:02:03:Plotka? | Facet był postrzelony trzydzieści pięć razy.
00:02:06:Wygląda jak spryskiwacz. | Nie mogę w to uwierzyć.
00:02:10:Shauna zawsze była taka miła.
00:02:12:Mądra, kulturalna, umiała się wypowiadać. | I widocznie była fanką Annie Oakley.
00:02:17:To nie jest zabawne, | ta kobieta popełniła przestępstwo.
00:02:19:Ok, w porządku.
00:02:20:To tragedia. | Mój błąd, przepraszam.
00:02:22:Człowiek nie żyje, | życie młodej kobiety jest zrujnowane.
00:02:24:Może rozważ zarzucenie tego tematu. | Przynajmniej miała męża żeby go zabić.
00:02:30:To miło, prawda?
00:03:33:Na zdrowie. | Dziękuję.
00:03:35:Nie znoszę przeziębień. | Wiem że nie znosisz.
00:03:38:Choroby są wystarczająco okropne, | ale przeziębić się każdy może.
00:03:41:Wiem że może.
00:03:42:To znaczy, chciałabym mieć jakąś | porządną przypadłość, coś innego, efektownego.
00:03:47:Chodź raz chciałabym móc powiedzieć | "Tak, nie czuję się zbyt dobrze, rwie mnie noga."
00:03:51:Widzisz, jednak jest powód, dla którego | bierze się tylko jedno opakowanie TheraFlu na raz.
00:03:54:Tak, tak, tak.
00:03:55:W porządku, naleśniki, jajko smażone, bekon.
00:03:58:Rosół i tłuczone ziemniaki.
00:04:01:Dzięki, Luke. | Dzięki.
00:04:03:Jak tam przeziębienie? | W porządku.
00:04:05:Lepiej? | W porządku.
00:04:06:To trzeci dzień z rzędu, | w którym zamówiłaś zupę na śniadanie.
00:04:09:Dzięki za zestawienie. | Wiesz co pomaga pobyć się przeziębienia?
00:04:11:Niekończące się pytania z samego rana?
00:04:13:Mocny system immunologiczny. | Miałam to powiedzieć.
00:04:15:A wiesz skąd się bierze mocny system bezpieczeństwa?
00:04:17:Pamiętasz kiedy mnie nie znosiłeś? | Było śmiesznie, co?
00:04:20:Czy bierze się z jedzenia śmieci przez cały dzień | i zalewania komórek mózgowych kawą?
00:04:24:Nie. | Właśnie, nie.
00:04:26:Czemu mu pomagasz? | Nie wydawało się poprawną odpowiedzią.
00:04:28:Jedz od czasu do czasu warzywa, | a rano może bogate w błonnik płatki.
00:04:32:Słuchaj dziadku, stygnie mi zupa.
00:04:34:Przynajmniej tym razem zjedz marchewki z zupy, | nie tylko kluski.
00:04:36:Obiecuję.
00:04:38:Zjedz mi marchewki.
00:04:39:Widocznie dorosłość | to coś nieosiągalnego w twoim świecie.
00:04:42:Tak. Empress Bobo Belle tego zabrania. | Jedz.
00:04:45:Hej. | Hej.
00:04:52:Więc? | Sekunda.
00:04:54:Jess. | Spokojnie. Wychodzę.
00:04:59:Chodź. | Ok.
00:05:04:Panie i panowie, cała rozmowa zawarta | w dziesięciu słowach lub mniej.
00:05:07:Prawdziwe spotkanie umysłów.
00:05:09:Ok, więc, proszę nie złość się, | ale już jadłem śniadanie.
00:05:12:Widzisz, ładne pełne zdania. | Co?
00:05:15:Nie zniszcz tego.
00:05:18:Jesteś pewien? | Tak.
00:05:20:Przebiegła przez hall do kominka. | Nie widzę jej.
00:05:23:Musiała znaleźć dziurę i w nią wleźć.
00:05:26:Ta mysz nie może biegać po hotelu. | Goście zwariują.
00:05:29:Powiedz im, że to dziecko. | Ludzie kochają dzieci.
00:05:31:Będą do niej mówić śmiesznymi głosami.
00:05:33:Zadzwoniłeś po tępiciela? | No nie, co za wspaniały pomysł.
00:05:36:Właśnie chciałem | przywiązać sobie wielki kawał sera do głowy
00:05:39:i leżeć na ziemi aż Mickey zgłodnieje
00:05:41:i zdecyduje się wyleźć | na przekąskę z mojej głowy.
00:05:43:Kiedy tu będzie? | Powiedział że jedzie prosto do nas.
00:05:46:A co zrobimy do tego czasu? | Poudajemy głosy kotów?
00:05:49:Przepraszam, Lorelai? | Hej Kirk. Poczekaj chwilę.
00:05:52:Stój tu i upewnij się, że nie wychodzi. | Świetnie, awans.
00:05:58:Cześć Kirk.
00:05:59:Co mogę dla ciebie zrobić? | Mam przesyłkę dla Sookie.
00:06:01:Coś fajnego? | Nie, tylko zdjęcia ze ślubu.
00:06:05:Świetnie. | Wyszła na chwilę, ale wezmę to dla niej.
00:06:10:Przysięgam, oddam to jej.
00:06:14:Jeśli chcesz, wyjdę | i ją znajdę a potem jej to dam.
00:06:18:Nie, to nie będzie konieczne. | Ok, no więc. . .
00:06:20:Lorelai, mogę z tobą chwilkę pogadać? | Pewnie.
00:06:23:Możemy usiąść? | Usiąść. . . jasne, usiądźmy.
00:06:35:Czy wszystko w porządku? | W porządku?
00:06:37:Tak. | U mnie?
00:06:38:Tak
00:06:39:No moja matka dostała takiej dolegliwości... | jej kolana robią się ogromne.
00:06:42:Wczoraj spędziłem cały ranek na wycinaniu dziur | w jej spodniach żeby mogła usiąść,
00:06:45:ale poza tym i problemem zgryźliwej papugi | wszystko jest w porządku.
00:06:49:No, to dobrze.
00:06:52:Ok, no, ja już... | Tak się zastanawiałem...
00:06:56:Tak... nad czym się zastanawiałeś?
00:06:58:Znamy się już od dłuższego czasu.
00:07:00:Nasze, ścieżki przecinały się mnóstwo razy | na poziomie służbowym i społecznym,
00:07:03:za każdym razem z miłym skutkiem
00:07:05:no i tak się zastanawiałem, | czy chciałabyś zjeść ze mną kolację?
00:07:11:Za dwa tygodnie.
00:07:13:Dwa tygodnie? | Słyszałem, że jesteś przeziębiona.
00:07:15:Dwa tygodnie to mnóstwo czasu by upewnić się, | że wirusa nie ma już w twoim organizmie.
00:07:18:No, Kirk, ja... | Nie musisz mi teraz odpowiadać.
00:07:21:Wiem, że to dla ciebie kompletne zaskoczenie. | Przemyśl to przez kilka dni.
00:07:27:Kirk, czekaj.
00:07:29:Przy okazji, myślę, że możesz być najładniejszą | dziewczyną, którą kiedykolwiek widziałem...
00:07:32:poza naprawdę niegrzecznymi pismami. | Dziękuję.
00:07:42:Przestań. | Nic nie robię.
00:07:44:Chociaż Ben umarł ze śmiechu.
00:07:55:Od jak dawna tu siedzisz? | Nie długo. Godzinę... i pół.
00:08:00:Po co? | Bo tak.
00:08:02:Bo co tak?
00:08:03:Bo dzisiaj jest ostatni | pierwszy dzień liceum w twoim życiu.
00:08:08:Jesteś szalona. | Nie jestem szalona.
00:08:10:Jestem sentymentalna a ty dorosła. | Nie jestem dorosła.
00:08:13:Tak, jesteś, dorosłaś | i niedługo wylecisz w świat.
00:08:17:Jeszcze nie. | Ale wkrótce.
00:08:19:A po tym jak rozwiniesz skrzydła i odlecisz, | nie będę miała okazji żeby ci to dać.
00:08:24:Co to jest? | Twój rachunek.
00:08:25:Co takiego? | Tak.
00:08:27:No wiesz, dodawałam do siebie cenę | twojego utrzymania przez te wszystkie lata
00:08:31:wychowanie ciebie, ubieranie, | karmienie, itd, itd, itd.
00:08:35:Tak, spisywałam tu wszystko | przez lata wraz z przychodami.
00:08:39:Pomyślałam, że możesz to włączyć w dług uczniowski. | O rany.
00:08:41:Jedna rzecz jest tu boleśnie widoczna, | zużywałaś ogromną liczbę pieluch.
00:08:46:Idę pod prysznic. | Naprawdę, to kosztowało majątek.
00:08:49:Po co ci były te wszystkie pieluchy?
00:08:51:Budowałam pałac ękaż mamusi odejśćł.
00:08:53:W porządku, wczoraj późno wróciłaś do domu | i nie miałam okazji z tobą porozmawiać.
00:08:56:Wróciłam o dziesiątej a ty już spałaś.
00:08:58:Starałam się znowu obejrzeć | Legendę Baggera Vanceła.
00:09:01:Ok, co przegapiłam? | Ok.
00:09:03:Kirk zaprosił mnie na kolację. | No co ty!
00:09:07:Wczoraj przyszedł do hotelu | i zaprosił mnie na kolację.
00:09:09:To takie urocze. | Urocze?
00:09:11:Załóż sukienkę z kucykami. | Na pewno kocha kucyki.
00:09:13:Rory, nie mogę się umówić z Kirkiem. | Dlaczego?
00:09:16:Dlaczego? | To... to Kirk!
00:09:19:Ale skoro cię kocha. | Nie mówisz poważnie.
00:09:21:Chcę tylko żebyś była szczęśliwa.
00:09:23:"Dzień dobry Dyrektorze Charleston, | to mój ojczym Kirk.
00:09:25:Proszę nie robić gwałtownych ruchów, | on gryzie kiedy się boi."
00:09:27:Ok, więc jak mu odmówisz? | Nie wiem.
00:09:29:Dlatego muszę z tobą porozmawiać, | to ty jesteś ta miła w rodzinie.
00:09:31:Możesz mu powiedzieć prawdę.
00:09:33:Możesz mu powiedzieć, | że nie jesteś zainteresowana randkami z nim
00:09:35:i że będziecie przyjaciółmi. | To takie okropne.
00:09:37:Możesz mu powiedzieć, | że jesteś zainteresowana kimś innym.
00:09:39:Tak, bo aktualna karma | jest w tym obszarze wspaniała,
00:09:41:że mogę go powalić takim kłamstwem, nie!
00:09:43:Ok, więc wymyśl coś. | W porządku...
00:09:45:Będziemy się musiały przeprowadzić. | Ok.
00:09:47:Wyjedziemy w środku nocy, zostawimy wszystko | za sobą, przyjmiemy inne osobowości.
00:09:51:Przystąpimy do lokalnego teatru | a ty zostaniesz piłkarką.
00:09:54:Będę pracować przez kilka lat aż nie przyjedzie | po mnie FBI a ty będziesz już na swoim.
00:09:59:Nie gram w piłkę
00:10:02:Ty to wiesz.
00:10:10:Przestań! | To śmieszne.
00:10:12:To nie jest śmieszne, to źle! | Będę go musiała widywać.
00:10:15:On pracuje wszędzie w mieście, | nie ucieknę od niego!
00:10:18:Więc będziesz musiała go poślubić | i wprowadzić się do jego matki.
00:10:20:Sama sobie poradzę, bardzo ci dziękuję. | Przepraszam, starałam się pomóc.
00:10:23:Więc dzisiaj masz ślubowanie. | O trzeciej, nie spóźnij się.
00:10:26:Nie spóźnię się. | Ok, muszę ci coś powiedzieć.
00:10:28:Czy chodzi o Vince Fostera? | Chodzi o babcie.
00:10:30:Też dzisiaj przychodzi.
00:10:32:Nie! | Mamo tak mi przykro.
00:10:33:Dowiedziała się, zadzwoniła... | A ty się zgodziłaś?
00:10:35:To moja babcia. | No i?
00:10:37:Więc co miałam powiedzieć? | Na przykład "Przepraszam babciu,
00:10:39:ale jeśli moja mama cię zobaczy, | wybiegnie z krzykiem na korytarz."
00:10:42:Będziesz tam siedzieć i słuchać ceremonii, | nawet nie będziesz musiała z nią rozmawiać.
00:10:45:Rory. | Hej, jesteśmy rodziną.
00:10:47:Tak i zobacz jak to świetnie wyszło siostrom Sledge.
00:10:50:Idę pod prysznic. | Będziesz się tu dąsać jak wrócę?
00:10:53:Nie, muszę iść do pracy. | Do zobaczenia po południu.
00:10:55:O trzeciej.
00:10:56:Moja mała vice przewodnicząca, | gotowa rządzić światem.
00:10:58:To Paris będzie nim rządzić. | Ja będę trzymać klucze.
00:11:01:I tak jestem z ciebie dumna.
00:11:03:Doceniam to. | Kochanie masz siłę, mózg,
00:11:06:teraz trzeba ci tylko krewnego pijaka albo narkomana,
00:11:08:który by cię ciągle poniżał | podczas gdy ty służysz krajowi.
00:11:10:Popracujesz nad tym dla mnie? | Dwa kroki przed tobą.
00:11:20:Czas? | 3:01.
00:11:23:Nie, o rany, | to niesprawiedliwe, okropne światła!
00:11:26:W porządku, zaczyna się dopiero o 3:15. | Ale tak się starałam... okłamałaś mnie.
00:11:29:Tak? | Powiedziałaś, że zaczyna się o trzeciej,
00:11:31:a zaczyna się o trzeciej piętnaście. | No to chyba tak.
00:11:35:To koniec, wstanę w połowie twojego wystąpienia | i zażądam ponownego przeliczenia głosów.
00:11:38:Idziemy znaleźć ci miejsce? | Zdradzona, okłamana i poniżona.
00:11:42:Przyzwyczajaj się, teraz jestem w polityce. | Hej, gdzie jest...
00:11:45:Jeszcze jej nie ma. | Podałaś jej prawdziwą godzinę, prawda?
00:11:47:Bo babcia dotrzymuje terminów.
00:11:48:Spotkania jak te, | zawsze były dla mnie szczęśliwymi wydarzeniami,
00:11:49:Może to? | W porządku.
00:11:50:Ok, świetnie. Możesz tu usiąść i położyć torebkę | na tym krześle, żeby zająć je babci.
00:11:53:Tak, świetny pomysł. | Mamo.
00:11:55:Świetnie, tak, zajmuje miejsce.
00:11:57:Proszę, całe zajęte. | Dziękuję.
00:11:59:Spotkamy się potem przed salą, ok? | Ok.
00:12:01:Tylko pamiętaj o trzech rzeczach tam na górze:
00:12:03:kocham cię, jesteś najwspanialszym dzieckiem na świecie | i masz spódnicę, więc trzymaj kolana razem.
00:12:07:Pa. | Hej, to dobra rada.
00:12:09:Kiedy ja byłam w szkole, | Linda Lee była klasową skarbniczką
00:12:11:i nie potrafiła trzymać kolan razem, | tak jakby były namagnetyzowane.
00:12:14:Hanes powinien jej dać jakieś poparcie.
00:12:40:Lorelai! | Cześć mamo.
00:12:43:Mogłaś położyć tu torebkę | żeby zająć mi miejsce.
00:12:47:Panie i Panowie, witam.
00:12:51:wprowadzanie nowych przewodniczących szkoły
00:12:54:Chilton zawsze było dumne | z jakości samorządu szkolnego,
00:12:56:a w tym roku przeszliśmy samych siebie.
00:13:01:Ci młodzi ludzie | na tej właśnie scenie reprezentują
00:13:03:najlepsze i najwspanialsze wartości, | które ta szkoła ma do zaoferowania
00:13:07:Panie i panowie, to dla mnie wielka przyjemność | przedstawić państwu samorząd uczniowski 2003 roku.
00:13:19:... większa świadomość na świecie wokół nas.
00:13:22:Problemy, które dotyczą nie tylko szkoły, | ale które napotkamy także po jej opuszczeniu
00:13:26:i co ważniejsze, | z którymi zmagać się będą następne pokolenia.
00:13:30:Musimy nauczyć się, | że nasze zachowanie niesie za sobą konsekwencje,
00:13:33:które ktoś będzie musiał ponosić.
00:13:35:Musimy znaleźć sposób na zminimalizowanie ich.
00:13:38:Jeśli uda się nam zrealizować | choć cześć tego w tym roku,
00:13:41:będę miała poczucie, | że nasz samorząd zrobił coś dobrego.
00:13:44:Dziękuję.
00:13:47:W przeszłości upadły wszystkie wspaniale imperia.
00:13:50:Można pomyśleć, że jest to nieuniknione,
00:13:52:że coś takiego, | co zbudowali rzymianie nie może trwać.
00:13:54:Może i jest to prawda.
00:13:56:Może nie ma sposobu na utrzymanie czegoś | tak dużego i dostatniego wiecznie.
00:14:00:Może nie ma sposobu na uchronienie naszego | dziedzictwa od stania się nieużytecznym.
00:14:04:Odrzucam takie myślenie i cholera, uda mi się.
00:14:09:Nie chcę wrócić tu za dwadzieścia lat | i w dzień zjazdu absolwentów
00:14:12:zobaczyć na miejscu tej szkoły | drogiego liceum wdzięku w biało-różowych barwach,
00:14:16:z wielkimi megafonami cheerleaderek | wymalowanymi na ścianach.
00:14:19:Nie byłabym w stanie tego znieść.
00:14:21:Musiałabym zdemontować to miejsce | kamień po kamieniu gołymi rękami. . .
00:14:24:Zawierzam Regulaminowi Chilton Handbook, na zawsze.
00:14:28:Gratuluję, powodzenia.
00:14:41:Rory ma zamiar wyjść? | Tak powiedziała.
00:14:48:Ładna uroczystość. | Tak.
00:14:50:Długa. | Bardzo długa.
00:14:52:Najdłuższa. | Lorelai...
00:14:54:Jesteście tu obie. | Tak, jesteśmy.
00:14:57:Oczywiście, że jesteśmy. | Nigdy w życiu byśmy tego nie przegapiły.
00:15:00:Pięknie tam wyglądałaś Rory. | Tak, dobra robota z kolanami.
00:15:02:Dziękuję. | Biegnę do szafki, zabiorę plecak i możemy iść.
00:15:05:Czekamy. | Pa babciu.
00:15:10:Wiesz, nie musisz czekać mamo, | jeśli masz coś do roboty.
00:15:13:O..., w porządku.
00:15:19:Lorelai, zastanawiałam się, | czy mogłybyśmy zjeść razem lunch.
00:15:21:Lunch?
00:15:22:Tak, tylko we dwie. | Oh, no...
00:15:24:Jutro bardzo mi pasuje.
00:15:26:Jutro , lunch jutro, | lunch jutro z tobą. . .
00:15:28:Możemy iść gdzie tylko zechcesz.
00:15:30:Może do tego baru Lukeła | za którym tak przepadacie.
00:15:32:Lunch, u Lukeła... z tobą? | Nawet nie mogę sobie tego wyobrazić.
00:15:35:Spotkamy się tam o pierwszej. | O pierwszej? No...
00:15:37:Jeśli pierwsza ci nie pasuje to wybierz inną porę. | Ja się dostosuję.
00:15:40:W porządku. | O pierwszej u Lukeła.
00:15:43:Wspaniale. | Do zobaczenia.
00:15:50:Dobrze, powiedzmy to sobie szczerze, poprzedni samorząd | mógł równie dobrze biegać w kółko
00:15:55:i krzyczeć ęToga!ł | na wszystkie wspaniałości, które osiągnęli.
00:15:58:Ale w tym roku wszystko się zmieni, | zaczynając od biblioteki.
00:16:01:Proporcje jej tematyki są zupełnie zachwiane.
00:16:03:Jest pięćset tomów o rewolucji francuskiej | a tylko trzy o krucjatach.
00:16:07:Niby jak mamy zyskać przyzwoitą wiedzę z takich źródeł?
00:16:13:Chyba właśnie minęła godzina.
00:16:15:Ok, to było bardzo udane pierwsze spotkanie.
00:16:19:Dziękuję wszystkim przewodniczącym klas | za przyjście na czas.
00:16:22:Zanim zakończę spotkanie,| czy ktoś chciałby coś powiedzieć?
00:16:25:Imiona ludzi byłyby całkiem w porządku.
00:16:27:Właściwie to chciałabym coś poruszyć.
00:16:30:Mamy tylko parę minut, | więc daj nam wersję Readerłs Digest.
00:16:35:Jako do przedstawiciela klasy maturalnej, | dotarł do mnie pewien problem.
00:16:39:Przez ostatnie trzydzieści lat, | zasady Chilton określały,
00:16:41:że spódniczki nie mogą sięgać wyżej | niż trzy czwarte cala od kolana i to koniec.
00:16:44:Jeśli sięga wyżej, uczeń otrzymuje karę.
00:16:49:Proponuję jak najszybciej przegłosować wniosek
00:16:51:podniesienia rąbka spódnicy o dodatkowe półtora cala.
00:16:54:Rąbki spódnic? | Właśnie.
00:16:57:I to zaprząta głowę klasy maturalnej?
00:16:59:To jeden z głównych problemów.
00:17:01:No, ok, dziękuję, | Francie za przekazanie nam czegoś tak ważnego.
00:17:06:Oczekuję od wielu z nas nieprzespanych nocy.
00:17:10:Przemyślę to i odezwę się | do ciebie jak tylko będę mogła.
00:17:13:Dobrze. Dzięki.
00:17:17:A teraz, jeśli to koniec, oficjalnie zamykam | pierwsze spotkanie samorządu szkolnego Chilton.
00:17:21:Do zobaczenia w piątek.
00:17:24:Który idiota dał jej ten młotek?
00:17:27:Ok, widzisz, cały sens organizowania | nieformalnego zebrania zapoznawczego
00:17:31:miał na celu nieformalne zebranie zapoznawcze.
00:17:34:Do czego zmierzasz?
00:17:35:Właśnie spędziłaś godzinę na chodzeniu w kółko | i mówieniu o swoich planach.
00:17:37:Jestem przewodniczącą, to moje zadanie.
00:17:40:Ale mieliśmy paczki i nawet ich nie tkneliśmy.
00:17:42:Wciąż siedzą obok kawy, | której nawet nie rozdaliśmy.
00:17:45:Mieliśmy przeznaczyć tę godzinę na rozmowie, | nawiązanie kontaktów, poznanie się.
00:17:48:Rany, Rory, siedzieliśmy tu razem przez 60 minut, | czego jeszcze chcesz, kręgu?
00:17:52:Cześć. | Przepraszam, Paris?
00:17:55:Chciałam tylko pogratulować ci | w imieniu całej klasy maturalnej
00:18:00:i powiedzieć, że mam nadzieję, | że w tym roku będziemy ze sobą naprawdę blisko.
00:18:04:Dzięki. | Do zobaczenia później.
00:18:08:Cześć Rory. | Wy dwie stworzycie wspaniały zespół.
00:18:10:Tak, o sweterkach będzie w piątek.
00:18:13:Ok, dzisiaj skończę skargę na bibliotekarkę. | Chcesz ją przeczytać przed wysłaniem?
00:18:17:Jesteś pewna, że pierwszym twoim krokiem na tym stanowisku | ma być wyrzucenie 93-letniej kobiety?
00:18:21:Hej, przecież nie wrzucam jej na krę | i nie wypuszczam na pełne może,
00:18:23:chociaż byłoby to zupełnie uzasadnione,
00:18:25:skoro sekcje Shakespeara można znaleźć | tylko przy nadprzyrodzonych mocach
00:18:28:a za to polka z utworami Cliffsa | uderza cię prosto w twarz przy samym wejściu.
00:18:32:I się zaczęło.
00:18:34:Ok, właśnie dostałam wiadomość, | że na dzisiaj zamawiano menu wegetariańskie.
00:18:39:Tak, dla Lasanów, przyjęcie dla piątki o ósmej.
00:18:41:Myślałam, że powiedziałaś, | że już nigdy nie wpuścisz tu wegetarian.
00:18:44:Nie, ty powiedziałaś, | że już nigdy nie wpuścisz tu wegetarian.
00:18:46:Ale na dzisiaj miałam w planach | pieczoną nadziewaną wieprzowinę.
00:18:49:No to zrób ja dla innych gości | a coś innego dla Lasanów.
00:18:51:Co na przykład? | No nie wiem.
00:18:53:Makaron, robisz świetny makaron. | Ale to jest nudne, każdy umie zrobić makaron.
00:18:56:Ja jestem artystką.
00:18:57:Nie rozkazuje się artyście, | nie mówi się mu, co ma zrobić.
00:18:59:Nikt nigdy nie podszedł do Degas | i nie powiedział "Hej brachu,
00:19:01:spokojnie z tymi tancerkami, już ich wystarczy.| Narysuj może ładną martwą naturkę, dobra?"
00:19:06:Prawdziwy artysta umie ze wszystkiego zrobić dzieło, | nawet z makaronu.
00:19:09:Świetnie, makaron. | Jest kawa?
00:19:12:Właśnie zaparzyłam. | Wspaniale.
00:19:14:Więc dzisiaj lunch z Emily. | Tak.
00:19:16:Masz pojęcie co ci powie? | Nie, ale założę się ze to nie będzie,
00:19:18:"wstępuję do cyrku, karm ojca dopóki nie wrócę". | Odwołam to.
00:19:21:Nie możesz tego odwołać, | spotykacie się za godzinę.
00:19:24:Wiem, ale to jest przeciwko każdej zasadzie | z książki przetrwania Gilmorełow.
00:19:27:Po pierwsze nie biegać z nożyczkami. | Po drugie żadnych fryzur na pazia.
00:19:30:Po trzecie nigdy nie jeść lunchu tylko z matką.
00:19:33:Nie będzie tak źle.
00:19:34:Zgoda na ten lunch z moją matką była jak okrzyk | �Brzmi świetnie!" na jazdę z Clemenza.
00:19:39:Myśl pozytywnie, może cię zaskoczy. | Może.
00:19:42:Wiesz, ludzie się zmieniają. | To się zdarza każdego dnia.
00:19:45:Powiedzmy że jesteś... | no powiedzmy że wegetarianką
00:19:48:a za chwilę przypadkowo spróbujesz nadziewanej wieprzowiny,
00:19:52:która zmieni całe twoje myślenie. | Sookie.
00:19:55:Nagle życie wydaje się fajne, nagle istnieje | powód do wstania rano z łóżka to bekon!
00:19:59:Zapomnij o tym. | No daj spokój!
00:20:00:Makaron. | Niech oni dojrzeją, cholera!
00:20:11:Rory, cześć, miło że wpadłaś. | Francie, co...
00:20:14:Nie, to ja mówię, ok? | Świetnie.
00:20:17:Porozmawiajmy o Paris. | Co z nią?
00:20:20:Wydaje się mieć dziwne wrażenie, | że to ona rządzi i pomyślałam,
00:20:24:że będę dobra i zdradzę ci mały sekret... | ona nie rządzi.
00:20:29:Może sama jej to powiesz?
00:20:31:Rozmawianie z Paris jest jak szukanie | kostiumu kąpielowego w grudniu frustrujące,
00:20:35:bezowocne i to zupełną strata czasu.
00:20:37:A ty możesz mi pomóc, | ale wolisz stać z boku jak Meyer Lansky.
00:20:43:Nie jestem Meyerem Lansky. | Co to za dźwięk?
00:20:46:Co to za dźwięk? Czekaj, to ja, wciąż mówię. | Nie słyszałaś? Oczywiście nie.
00:20:51:W każdym razie, Paris jest przewodniczącą | rady uczniowskiej, okropna sprawa.
00:20:56:Jest też trzech innych przewodniczących klas: | najmłodszej, drugiej klasy
00:21:01:i tak, najstarszej - ja | Wiem o tym.
00:21:06:Wtedy to jest i tak krótki autobós dla ciebie, prawda?
00:21:08:No więc, jeśli Paris myśli, | że będzie łazić w kółko, rozdawać nakazy
00:21:14:Dzięki za wizje. | Beze mnie jest niczym.
00:21:17:Tylko kolejną mocarną świruską, bez wsparcia, | przyjaciół, planów, wielka nieudaczniczka
00:21:22:łażąca tu i tam,
00:21:23:która stara się zainteresować kogoś swoim istnieniem, | ale tak przy okazji, nikogo to nie obchodzi.
00:21:26:Ja steruję klasą maturalną. | Jestem też liderką Puffów,
00:21:30:najbardziej ekskluzywnej grupy w tej szkole | i mam moc,
00:21:32:dzięki której jej życie może zamienić się w piekło na ziemi.
00:21:34:Francie, ona tylko...
00:21:36:Upewnię się, że niczego w tym roku | nie dokona poza doprowadzeniem samorządu
00:21:39:w jakimkolwiek składzie do Uroczystości Posłuszeństwa, | która wtedy będzie już obowiązkowa.
00:21:42:No i co mam z tym zrobić?
00:21:44:Chcę żebyś poszła do tej Margaret Thatcher | i powiedziała jej, żeby z nami współgrała.
00:21:48:Ma poprzeć problem spódniczek i każdy następny, | który przedstawię w tym roku.
00:21:53:Inaczej zablokuję jej ruchy tak, że zamieni | Jimmyłego Cartera w Martina Sheena, rozumiesz?
00:21:58:Mamy reprezentować interesy samorządu szkolnego.
00:22:01:Nie możemy zawierać żadnych umów za plecami innych
00:22:03:i przepychać pomysłów | z powodu zastraszenia i przekupstwa.
00:22:06:Kim my niby jesteśmy, | sędziami francuskiego narciarstwa?
00:22:09:Zmądrzej Złotowłosa. | Mam brązowe włosy.
00:22:11:i ignorować to, co mówię, | to zapiszę ją na wielką depilację linii bikini.
00:22:11:To jest polityka. | Masz problem, powiedz o nim Noamowi Chomsky.
00:22:14:Ja żyję w prawdziwym świecie, a teraz spadaj.
00:22:17:I na twoim miejscu zatrzymałabym | tę rozmowę dla siebie.
00:22:20:Paris chyba wpada w lekką paranoję | kiedy inne ssaki stoją przy wodopoju,
00:22:24:więc kiedy się dowie, | że się tu naradzałyśmy,
00:22:26:może pogorszyć twoje stanowisko vice przewodniczącej.
00:22:28:Nie naradzam się z tobą. | Do łazienki wciągnęła mnie czyjaś ręka.
00:22:32:O czym ty mówisz? | Przyszłaś tu ze mną,
00:22:35:bo uważasz, | że Paris dzisiaj trochę przesądziła
00:22:37:i chciałaś upewnić się, że moje | bardzo delikatne uczucia nie zostały zranione.
00:22:41:Jesteś taka miła, że o mnie pomyślałaś.
00:22:43:Teraz czuję się o wiele lepiej, | kiedy mam ciebie po swojej stronie.
00:22:46:A teraz cześć, | do zobaczenia na skracaniu spódnic.
00:22:59:Co ty tu u diabla robisz? | Przyszłam się ogrzać.
00:23:02:Po prostu zwykle nie ma cię tu o tej porze dnia.
00:23:04:Spotykam się z kimś na lunchu. | Z Kirkiem?
00:23:06:Z kim? | Spotykasz się z Kirkiem?
00:23:08:Dlaczego miałabym to robić? | Wiem że chce się z tobą umówić.
00:23:10:Skąd o tym wiesz? | Powiedział mi.
00:23:12:Powiedział ci? | Wczoraj.
00:23:13:O Boże. | Hej, spokojnie, to świetnie.
00:23:15:Czemu, czemu on ci to powiedział?
00:23:17:No przyszedł do mnie po małą poradę. | Na jaki temat?
00:23:20:Czy uważam, że ma u ciebie szanse.
00:23:22:W końcu ja ciebie znam, byłem u ciebie w domu, | wiem czy masz odporne ma plamy ścierki.
00:23:26:Teraz się położę.
00:23:27:Kiedy dowiedział się, że masz drewniane podłogi, | wydał się bardzo zadowolony.
00:23:29:Luke. | Powiedziałem mu, że lubisz filmy i śmieciowe jedzenie
00:23:32:i oczywiście mówić nieprzerwanie, | ale obaj zgodziliśmy się,
00:23:34:że nie ma nic lepszego niż dobra miłość,
00:23:36:która zamyka usta, | jeśli wiesz o czym mówię.
00:23:38:Przepraszam, | możesz mi przynieść ostrzejszy widelec?
00:23:40:Ten chyba nie przebije się | przez całą twoja rękę.
00:23:42:Wiem, że to dla ciebie nowość, | więc pewnie nie będziesz chciała tego zapeszyć,
00:23:46:więc już nie będę o tym mówił. | Ale muszę ci powiedzieć,
00:23:48:że kiedy widziałem jego twarz | kiedy on mówił o tobie...
00:23:51:miał prawie ten wyraz twarzy. | Z daleka ode mnie.
00:23:54:Miłość unosi się w powietrzu.
00:24:00:Czemu rzucasz sztućcami w miejscu publicznym?
00:24:02:Bo głupio bym się poczuła robiąc to w domu?
00:24:04:Przepraszam za spóźnienie, | po drodze był mały korek.
00:24:06:Może gdybym była tu na czas, | wciąż byłaby szansa na zupę.
00:24:10:Nie jestem tu tak długo. | Widzisz, wciąż mam nóż.
00:24:12:Cieszę się. | Usiądziesz?
00:24:14:Tak, oczywiście.
00:24:21:Proszę. | Ładnie tu.
00:24:24:Widać stąd całe miasteczko, prawda?
00:24:27:Tak. | Już wiem dlaczego tak często tu przychodzicie.
00:24:29:Fajnie musi być siedzieć tu i obserwować ludzi.
00:24:32:Zobaczymy co tu maja, dobrze?
00:24:36:Sałatka Cesarska
smaczna?
00:24:38:Na pewno. | Nigdy jej nie zamawiałaś?
00:24:40:Nie.
00:24:41:A Rory? | Nie.
00:24:42:No cóż, sałatki Cesarskie mogą być bardzo niebezpieczne, | jeśli używają złych jajek.
00:24:46:Weź coś innego. | Oczywiście jeśli są delikatne, byłoby dobrze.
00:24:49:Wiesz czy takie tu mają? | Nie mam pojęcia.
00:24:51:Jak to? | Jesz tu codziennie.
00:24:53:Może zapytaj Lukeła? | Po prostu powie, że są.
00:24:55:Wezmę sałatkę Cobba. | A ty co weźmiesz?
00:24:57:Sałatkę Cesarską z dodatkowymi | niedelikatnymi jajkami z boku.
00:25:01:Naprawdę, Lorelai, czy zabiłaby cię | choć jedna poważna odpowiedź?
00:25:03:Przepraszam, mamo. | Tak szczerze, to dziwnie się czuję.
00:25:06:Przez co? | Przez to.
00:25:08:Co w tym dziwnego? | Jemy lunch.
00:25:10:Wiem, że jemy lunch, | ale zwykle go nie jadamy,
00:25:12:a już na pewno | nie w moim miasteczku w barze u Lukeła.
00:25:14:Myślałam, że będziesz dzisiaj musiała pracować | i tak będzie łatwiej.
00:25:17:Ok, w porządku, jeśli... | Można przyjąć zamówienie?
00:25:19:Tak. Jak są przygotowane | dodatki do sałatki Cesarskiej?
00:25:22:Musiałbym zadzwonić do Paula Newmana i jego zapytać.
00:25:26:Sałatkę Cobba i mrożoną herbatę.
00:25:28:Cheeseburgera, frytki, | krążki cebuli i colę wiśniową.
00:25:30:Dzisiaj z jakimś ciastem? | Nie dziękuję.
00:25:32:Ograniczamy się, co? | Chcesz dobrze wyglądać na wielki dzień.
00:25:35:Mądrze, bardzo mądrze.
00:25:37:Upewnij się, | że sprawdziłeś olej do smażenia twarzą.
00:25:41:O co w tym chodziło? | O nic, to tylko taki urok miasteczka.
00:25:44:A teraz proszę, mamo, powiedz mi, | dlaczego zaprosiłaś mnie na lunch?
00:25:48:Bo chciałam spędzić trochę czasu z moją córką. | Mamo.
00:25:51:Rory wpada do nas czasami po szkole, | więc widujemy się z nią.
00:25:54:Mamo.
00:25:56:Ale nigdy samą ciebie... | no chyba że Rory wychodzi na chwilkę z pokoju,
00:25:59:a nawet wtedy strasz się iść z nią.
00:26:01:Gdybym dostawała 10 centów za każdym razem | kiedy używałaś wymówki:
00:26:03:�Dziewczynki zawsze chodzą razem do łazienki, mamo", | byłabym bardzo bogatą kobietą.
00:26:06:Jesteś bardzo bogatą kobietą.
00:26:08:Mamo, proszę, czy to naprawdę lunch ętylko ja i tył? | Żadnych ukrytych zamiarów?
00:26:11:Oczywiście że nie. | Ok, w porządku.
00:26:16:Rozmawiałam z Christopherem. | Co takiego?
00:26:19:Zadzwoniłam do niego tydzień temu.
00:26:21:Rozmawialiśmy dość długo i muszę ci powiedzieć, | że on nie kocha tej kobiety.
00:26:24:O mój Boże. | Niby tego nie powiedział,
00:26:26:ale mogłam to stwierdzić po jego głosie. | Wolałby być z tobą i Rory.
00:26:29:Oszalałaś? | Chyba musisz z nim porozmawiać.
00:26:31:To chyba odpowiedz twierdząca.
00:26:33:On potrzebuje usłyszeć, | że ty też tego chcesz.
00:26:35:Mamo, co ty do cholery myślałaś, | dzwoniąc do Christophera?
00:26:38:No ktoś musiał. | Nie, nikt nie musiał!
00:26:41:Na pewno nie miałam zamiaru siedzieć | i patrzeć jak to wszystko się rozwija.
00:26:45:Wy dwoje jesteście sobie przeznaczeni. | Dojście do tego zajęło ci lata,
00:26:48:a skoro już do tego doszłaś, nie możesz tego tak | zostawić przez jakieś niewielkie komplikacje.
00:26:52:Mamo, jego dziewczyna jest w ciąży, | to coś więcej niż niewielkie komplikacje.
00:26:56:Kobiety zachodziły w ciążę | od początku świata, Lorelai.
00:26:58:Jeszcze przede mną, | proszę, powiedz mi o co ci chodzi.
00:27:02:Ta kobieta stara się go usidlić. | Nie widzisz tego?
00:27:05:Nie możesz na to pozwolić. | Mamo, to nie twoja sprawa.
00:27:07:To jest moja sprawa!
00:27:09:To dotyczy Rory, dotyczy ciebie, | wy obie jesteście moją sprawą.
00:27:12:Nie mieszaj się w to, mówię poważnie. | Odczep się!
00:27:15:Nie dzwoń do Christophera | i nie rozmawiaj z nim,
00:27:17:po prostu nie mieszaj się do tego!
00:27:20:Gdzie się wybierasz? | Muszę wracać do hotelu.
00:27:22:Nie zostawiaj mnie tu.
00:27:23:Mamo, nie będę z tobą o tym rozmawiać | ani teraz, ani nigdy.
00:27:25:Chciałabym, żebyś to uszanowała, | ale znam ciebie,
00:27:27:więc przekaz Christopherowi pozdrowienia.
00:27:29:Życie rodzinne nie przychodzi ot tak, Lorelai. | Musisz na nie zapracować.
00:27:33:Musisz o nie walczyć. | Lorelai wracaj tu!
00:27:37:Więc jak tylko wyjdzie z intensywnej opieki, | zdobędziemy jej podpis
00:27:40:i w końcu zdobędziemy nową bibliotekarkę. | Coś jeszcze?
00:27:43:Tak. Myślałam, że w tym roku | można zorganizować bal na początek roku.
00:27:48:Po co z tym czekać aż opalenizna zblaknie? | Bale rozpraszają.
00:27:51:Tańce pomagają zebrać pieniądze | na te głupie strzyżenia krzewów na dziedzińcu.
00:27:55:Złóż propozycje jutro na moim biurku. | Madeline?
00:27:58:Chciałabym wtrącić propozycję zatrudnienia
00:28:00:profesjonalnego fotografa | na robienie zdjęć maturzystom.
00:28:02:Co roku idziemy do tego głupiego miejsca | i co roku uczniowie kończą ze zdjęciami
00:28:06:z podpisem ęZanim zostali Gwiazdamił i uważam, | że pora skończyć z tym upokorzeniem.
00:28:10:Skąd weźmiemy profesjonalnego fotografa?
00:28:12:Helmett Newton to mój ojciec chrzestny. | Ok, wpiszcie go...
00:28:16:i powiedzcie mu, żeby zostawił bicze i łańcuchy w domu. | W porządku, to chyba tyle na dziś.
00:28:20:Przepraszam, Paris?
00:28:21:Tak się zastanawiam, | czy miałaś czas na przemyślenie mojej propozycji?
00:28:24:Jakiej propozycji? | No wiesz, wyższych spódniczek.
00:28:26:Oh tak. | Nie, jeszcze nie.
00:28:29:Ok, chyba mogę poczekać... chwilkę.
00:28:32:Cierpliwość to cnota.
00:28:40:Helmett Newton to ojciec chrzestny Louise?
00:28:43:To dużo wyjaśnia, prawda? | Tak.
00:28:45:Posłuchaj, może dobrym pomysłem byłoby | skończenie z tym problemem spódniczek.
00:28:48:Żartujesz prawda? | Nie.
00:28:50:Skoro dziewczyny chcą mieć możliwość skracania słoniczek, | to co za problem, prawda?
00:28:54:Ja mam problem. | Ja tu buduję porządek, Rory.
00:28:56:Chcesz żeby moim pierwszym ruchem były kwestie mody?
00:29:00:To by było moje ęgeje w wojsku.ł
00:29:02:Uważam tylko, że to byłoby mądre zyskać sobie | poparcie u innych przewodniczących klas.
00:29:05:Po co? | Bo musisz z nimi pracować
00:29:08:i czasami możesz nawet potrzebować ich wsparcia.
00:29:10:A rzucanie im takich niewielkich kąsków | jak sprawa spódniczek to nie taki problem.
00:29:14:No nie wiem. | To dopiero początek twojej działalności.
00:29:16:Nikt nawet nie będzie pamiętał o tej głupocie.
00:29:19:Masz mnóstwo czasu, żeby wszystko zbudować. | Poważnie.
00:29:22:Do czasu aż przegłosujesz publiczne | egzekucje dla zdrajców,
00:29:25:spódniczki będą sprawą przeszłości.
00:29:28:To żart a nie sugestia. | Czemu tak ci zależy?
00:29:32:Co? | Czemu tak ci zależy?
00:29:34:Wydajesz się bardzo zaangażowana | w tę całą sprawę, dlaczego?
00:29:37:Hej, nie jestem w nic zaangażowana. | Jeśli tego nie chcesz, to nie.
00:29:40:To tylko moja opinia.
00:29:42:Pomyślałam, że chciałabyś być jedną z przewodniczących, | które były uwielbiane i szanowane.
00:29:48:Podniesienie spódniczek sprawi, | że będą mnie uwielbiać?
00:29:51:To na pewno krok w tym kierunku.
00:29:53:W porządku, zgodzę się na to. | Dobrze.
00:29:56:Ale następny geniusz, który przyjdzie tu | z podobnie świetnym pomysłem
00:29:58:zatrudnienia Elizabeth Arden jako chemiczki, | może mnie pocałować w tyłek.
00:30:07:Nie idę. | Idziesz.
00:30:09:Zrobiła mi to po raz ostatni.
00:30:11:Od tej pory nie będę jej mówić | o niczym co mnie dotyczy.
00:30:14:No tak, bo w przeszłości wprowadzałaś | ją w te wszystkie szczegóły.
00:30:16:Nie mogę uwierzyć, | że zadzwoniła do Christophera.
00:30:18:Nie ma dla mnie szacunku ani dla moich uczuć, | ani dla mojej prywatności.
00:30:20:Ona tak o tym nie myślała. | Myślała, że pomaga.
00:30:22:Wiesz, że Święty Mikołaj nie istnieje, prawda?
00:30:24:Proszę, po prostu o tym zapomnij.
00:30:26:Nigdy już tam nie pójdę. | To nie jest wyjście.
00:30:29:A powinno być. | Czasami musisz odciąć kogoś od swojego życia.
00:30:31:To twoja matka. | Chcę dowodu, testów.
00:30:34:Bierzesz czerwoną czy niebieską torebkę? | Niebieską.
00:30:36:Rany, ciekawe do kogo jeszcze dzwoni. | Pewnie teraz gada z Kirkiem.
00:30:39:"Słyszałam od moich szpiegów, że idziesz | z moja córką na kolację. Omówmy znaki chińskie".
00:30:43:Boże jaka jestem wściekła! | Nie odbieraj, to może być ona.
00:30:46:Wątpię żeby dzwoniła | skoro mamy być u niej za pół godziny.
00:30:49:Halo? Halo?
00:30:54:Sekretarka go zdezorientowała. | Tak.
00:30:57:I on mnie lubi. | Zastanów się nad adopcją.
00:31:01:Moje życie jest do niczego. | Hej, popatrzmy sobie w oczy
00:31:05:i powiedzmy "Chciałabym być tobą" w tym samym czasie, | może to będzie taki "Zakręcony Piątek"!
00:31:08:Albo możemy udawać, że się udało | a ty będziesz zachowywać się bardzo niedojrzale.
00:31:12:Czekaj. . . | Nie mogę uwierzyć, że nie chcesz się ze mną zamienić na ciała.
00:31:15:Zapomnij. | Musiałabym iść na randkę z Kirkiem.
00:31:17:Ja mogłabym się z tobą | zamienić na ciała gdybyś tylko poprosiła.
00:31:19:Wiem, doceniam to.
00:31:21:Lorelai, cześć. | Właśnie dzwoniłem, chyba masz problem z telefonem.
00:31:23:O mój Boże. | Zastanawiałem się właśnie czy mógłbym ci zadać. . .
00:31:25:Chodźmy. | ...kilka prostych pytań
00:31:26:Halo?
00:31:27:Mama? | Kto mówi?
00:31:28:Mamo, możesz się rozłączyć? | Mamo?
00:31:30:Czy to doktor Marshall? | Mamo, to ważny telefon, proszę, rozłącz się.
00:31:33:Jajajaoddzwonię.
00:31:46:Na miłość boską.
00:31:51:Hej, twój dzwonek chyba nie działa.
00:31:53:Uwierz mi, to nie dzwonek.
00:31:56:A więc to był dzwonek do drzwi.
00:31:58:Tak, Sarah, jeszcze raz ci mówię, to były drzwi.
00:32:00:Ok, muszę więc zapamiętać, | że duży dzwonek to drzwi a ten mały to piekarnik.
00:32:04:Tak, byłoby wspaniale gdybyś zapamiętała.
00:32:08:Ok, napijemy się czegoś?
00:32:11:Więc babciu, masz nową gosposię? | Tak, mam.
00:32:13:Dobrze, że zdążyłyśmy na czas.
00:32:16:Wina, Lorelai? | Tak, jeśli jeszcze jakieś zostało.
00:32:20:Rory
cola czy woda? | Cola proszę.
00:32:25:A może woda? | Woda też może być.
00:32:28:O co chodzi mamo? | O nic.
00:32:30:Wydajesz się spięta. | Według ciebie zawsze jestem spięta.
00:32:33:Ale dzisiaj bardziej niż zwykle. | Ale nie jestem!
00:32:39:Rory, opowiedz mi o szkole. | Ok,
00:32:44:...w szkole dobrze. | Podoba ci się w samorządzie?
00:32:46:Chyba tak. | A oceny masz wciąż dobre?
00:32:48:Tak. | Masz jakieś zajęcia ze sportu?
00:32:51:Nie w tym semestrze.
00:32:52:Ale w końcu będziesz miała jakieś zajęcia ze sportu?
00:32:54:Nie jestem pewna. | Ale zaufaj mi...
00:32:56:jak tylko zdecyduje się biegać za piłką | i brać publicznie prysznic
00:32:59:z trzydziestoma innymi dziewczynami, | zadzwonię do ciebie.
00:33:01:Dziękuję. | Kolacja gotowa!
00:33:04:Sarah, proszę tu na chwilkę. | Tak?
00:33:06:Mówiłam ci, że jemy o siódmej...
00:33:09:a teraz jest szósta trzydzieści.
00:33:13:Niejeden by pomyślał | że jest za wcześnie na kolacje.
00:33:17:Przepraszam, ja... | Chcemy jeść o siódmej!
00:33:20:Ale jedzenie jest już gotowe.
00:33:22:Ok, nieważne, zjemy.
00:33:24:Idziemy jeść. | Wstawajcie, idziemy.
00:33:29:Tak jest dobrze.
00:33:30:Nawet lepiej, potem możemy iść spać o dziewiątej. | Siadajcie.
00:33:35:Mamo powiedz o co tym razem chodzi. | Jak to?
00:33:37:Z tobą, z nią, z tobą i nią.
00:33:39:Jest nowa, Lorelai. | Jest tu tylko od trzech dni, musi przywyknąć.
00:33:43:Pomyślałam, że można jej dać szansę.
00:33:47:Czemu mi się tak przypatrujesz?
00:33:49:Mamo, zwalniałaś gosposie lepsze od tej.
00:33:52:Wcale nie. | Jasne.
00:33:53:Twój ojciec stwierdził, | że nie mogę utrzymać jednej gosposi.
00:33:58:Oczywiście jest to obrzydliwa przesada.
00:34:00:Tak, miałam gosposie, których nie lubiłam, | ale były też takie, które kochałam.
00:34:03:Wymień jedną.
00:34:05:Daiha. | Kto?
00:34:07:Pamiętasz, raz zabrała cię na zakupy. | Ile miałam lat?
00:34:09:Nie wiem. | Zgadnij.
00:34:10:Cztery, pięć.
00:34:12:Mamo, nie lubiłaś gosposi | odkąd miałam cztery albo pięć lat?
00:34:15:Lubiłam gosposie, pytałaś o tę, którą kochałam. | Kochałam Daiha.
00:34:18:A co się z nią stało? | Skąd mogę wiedzieć? Ale kochałam ją.
00:34:22:Ok, więc sałatka? | Dziękuję, Sarah.
00:34:25:Duży dzwonek. | Sarah, salatka! Sarah!
00:34:29:Podaj mi wino, Lorelai. | Ze słomką?
00:34:31:Bawi cię to? | No... tak.
00:34:34:Lor, muszę z tobą pogadać. | Chris, co ty tu robisz?
00:34:37:Nie oddzwaniasz na moje telefony! | To twoja sprawka?
00:34:39:Wiedziałem, że tu będziesz. | To nie ja.
00:34:41:Nie zostawiłaś mi wyboru. | Po tym jak powiedziałam, żebyś się w to nie mieszała!
00:34:44:Lorelai, to nie ja! | Musisz stąd iść.
00:34:46:Nie wyjdę dopóki nie porozmawiamy.
00:34:48:Christopher, Lorelai, wracajcie!
00:34:50:Dlaczego nie oddzwaniałaś?
00:34:52:Hej, chyba nie mogłeś wybrać | gorszego czasu na tę rozmowę.
00:34:54:Tak, bo to chyba | jedyny moment na tę rozmowę.
00:34:56:Idź do domu, dobrze? | Obiecuję że porozmawiamy jutro.
00:35:00:O tak, jasne, wierzę ci. | Hej, nigdy cię nie okłamałam.
00:35:02:Nie masz podstaw żeby w to wątpić. | Naprawdę?
00:35:04:45 nieodebranych telefonów nie jest podstawą? | Nie, nie jest.
00:35:07:To, że mnie tak odcinasz nie jest w porządku.
00:35:09:Nie będę o tym dyskutować w domu mojej matki.
00:35:12:Nie możesz mi tego narzucić. | Muszę z tobą porozmawiać a ty do mnie nie oddzwaniasz,
00:35:15:zrobiłem, co musiałem. | I wybacz, ale po tym,
00:35:17:co razem przeszliśmy, | szczególnie przez ostatnie miesiące,
00:35:19:to, że mnie odcinasz jest złe. | A wiesz, co mnie najbardziej ubodło, Lor?
00:35:22:Widocznie nie drzwi przy wychodzeniu. | Że odsuwasz ode mnie Rory.
00:35:26:Co takiego? | Nigdy nie sądziłem, że to zrobisz.
00:35:28:Nie odsuwam od ciebie Rory. | Nie?
00:35:30:Więc dlaczego ona też nie oddzwania, co? | Nieważne jak toczyły się nasze losy,
00:35:34:moja córka zawsze oddzwaniała, aż do teraz.
00:35:37:Hej, posłuchaj... | Nie oddzwaniałam, bo nie chciałam.
00:35:39:Ja... mama nie ma z tym nic wspólnego.
00:35:41:Ok, kochanie, uspokój się. | Obiecałeś mi.
00:35:43:Obiecałeś na ślubie Sookie, | że wam wyjdzie, że będzie dobrze, obiecałeś.
00:35:48:Kochanie, proszę zrozum... | Nie, zawsze rozumiałam
00:35:51:a teraz nie chcę rozumieć! | Nawet nie chcę teraz o tym rozmawiać.
00:35:54:Mam mamę, tylko tego mi trzeba. | Idź, bądź sobie tatą dla kogoś innego!
00:35:57:Nie mów tak. | Idę na górę.
00:35:59:Zawołaj mnie, kiedy sobie pójdzie.
00:36:03:Nie doszła do tego sama. | Hej, poznałeś już swoją córkę?
00:36:06:Może dojść gdzie tylko zechce! | Doszła do trzeciego wymiaru!
00:36:09:Pomagała przeprowadzać ludzi przez ulicę, | kiedy miała cztery latka.
00:36:11:Idę z nią porozmawiać. | Nie, nie idziesz.
00:36:13:Chce być sama, więc ją zostaw. | Uszanuj to.
00:36:16:Ja z nią później porozmawiam.
00:36:18:Ty z nią porozmawiasz, świetnie. | Teraz czuję się o wiele lepiej.
00:36:20:Ok, musisz wyjść, natychmiast.
00:36:23:To nie w porządku. | Ona potrzebuje ojca.
00:36:25:Wiem że go potrzebuje, mówiłam jej to!
00:36:27:Ale ona czuje, | że jej ojciec się na nią wypiął,
00:36:30:jest zła i zraniona | a ja nie zmienię tego w trzy minuty!
00:36:33:Myślisz że mnie ta sytuacja odpowiada? | O Boże.
00:36:35:Tak myslisz? | Po tym co nas łączyło, ty...
00:36:38:Chris, wiesz czemu tu jesteśmy?
00:36:40:Jakie zdarzenie w twoim życiu spowodowało | tę miłą chwilę, która właśnie trwa?
00:36:44:To nie ma z tym nic wspólnego. | To co?
00:36:46:Chris, rany! Czego ty ode mnie chcesz? | Chcę porozmawiać!
00:36:50:O czym? | Nie wiem. Ja tylko...
00:36:52:Nie podoba mi się to tak, jak jest. | Ale tak jest!
00:36:56:Nie chciałem, żeby tak wyszło! | Ale tak wyszło!
00:36:59:Ale ja tego nie chciałem!
00:37:01:Christopher, czy Sherry wciąż jest w ciąży? | Oczywiście że jest.
00:37:04:Wciąż z nią jesteś? | Tak.
00:37:05:Ożenisz się z nią? | Tak.
00:37:08:No więc, kochanie, jest jak jest! | Pogódź się z tym.
00:37:11:Nie mogę.
00:37:12:Nie rozumiesz, że nie mogę z tobą rozmawiać, | bo to boli, to naprawdę boli!
00:37:17:Stanie tu w tej chwili zabija mnie, dobrze? | Nie rozumiesz tego?
00:37:21:Christopher, powinieneś już iść. | Emily, ja
00:37:25:Wyjdź, proszę.
00:37:41:Wiesz, kiedy to robisz | powinnaś mieć konia i maskę.
00:37:45:Coś się pali.
00:37:52:Chris?
00:37:55:Daj temu czas.
00:38:10:No, to była zabawna noc. | Tak.
00:38:12:Nie bawiłam się tak od porodu. | Ba-dum-bum.
00:38:14:Ale tak poważnie, panie i panowie, | czy to się zdarzyło?
00:38:16:Nie mogę uwierzyć, że przyjechał. | Tęsknił za tobą.
00:38:19:Tęsknił za tobą. | Tak za nami tęsknią.
00:38:22:Kochanie, on cię tak kocha, | nie chciał nawalić...
00:38:24:Nie, nigdy tego nie chce, | ale coś mu nie wychodzi.
00:38:27:I nie ważne, co mówi lub robi, n| ie pojadę na ten ślub.
00:38:29:Nie będziesz musiała. | To dobrze.
00:38:31:Ale mogłabyś, później w życiu, kiedy nie będziesz | już taka zła i pogodzisz się z tatą,
00:38:35:a wiemy że tak będzie, | możesz żałować, że nie pojechałaś.
00:38:38:To zły ślub. | Rzeczy dzieją się z jakiegoś powodu.
00:38:42:Od kiedy to jest twoja filozofia. | Od teraz.
00:38:45:A tak poza tym, jestem też komunistką. | Poważnie?
00:38:47:Tak, bo cholernie mi dobrze w czerwieni. | Umieram z głodu.
00:38:50:Tak? Czyżby kolacja była do niczego? | To pewnie to.
00:38:52:Chodźmy na hamburgery. | I ciasteczka.
00:38:54:I te malutkie bułeczki pizzowe. | I na zupę z chili i wołowiną.
00:38:56:Po której sprawimy sobie własne pokoje na wymioty. | Ok, pominiemy zupę.
00:39:00:Ale dodamy ciasto. | Ok, zorganizujmy się, idź szybko,
00:39:02:auporaj się z tym | a jeśli poczujesz taką ochotę, kup czekoladę.
00:39:05:Tak jest kapitanie.
00:39:06:Lorelai! | O nie.
00:39:09:Wchodź do środka. | Jesteś pewna?
00:39:11:Muszę się tym zająć. | Powodzenia.
00:39:14:Cześć Kirk.
00:39:15:Lorelai, wiem, że jeszcze nie podjęłaś decyzji, | ale nie przyszedłem tu po to.
00:39:18:Muszę tylko wiedzieć, czy jesteś uczulona na tuńczyka? | Nie.
00:39:22:Nie, dobrze. | Bardzo dziękuję.
00:39:24:Kirk, podjęłam decyzję.
00:39:26:Tak? | Tak.
00:39:27:Już? | Tak.
00:39:28:Jest w pełni przemyślana? | Tak, jest.
00:39:30:Nie potrzebujesz więcej informacji? | Nie, nie potrzebuję.
00:39:32:Bo moja mama może do ciebie zadzwonić jeśli... | Zupełnie niepotrzebnie.
00:39:35:Ok, no więc mów.
00:39:38:Właśnie skończyłam z naprawdę dziwacznym związkiem | i wiem, że to brzmi strasznie szablonowo,
00:39:42:ale tak nie jest. | Nie jestem po prostu...
00:39:44:jeszcze nie przeszłam etapu szoku | a nie chciałabym cię zranić,
00:39:48:bo jesteś moim przyjacielem i lubię cię, | więc muszę odmówić.
00:39:55:Przykro mi.
00:39:57:Czy pytanie o tuńczyka było zbyt osobiste?
00:40:00:Nie, było bardzo dobrze przemyślane.
00:40:02:Jesteś pewna, że niedługo nie zmienisz zdania?
00:40:05:Tak, jestem pewna.
00:40:08:No przynajmniej zapytałem. | Dobranoc Lorelai.
00:40:18:Robimy zakupy? | Tak. Przepraszam.
00:40:21:Skąd ten niemiły gest? | Nie ma żadnych niemiłych gestów.
00:40:23:Mam tu po prostu szybko psujące się jedzenie.
00:40:25:Tak, chcesz dojść do domu | zanim ta kiełbasa się zepsuje.
00:40:27:Mama na mnie czeka.
00:40:29:Jak tam Waszyngton? | Świetnie.
00:40:31:Robiłaś coś ciekawego? | Nie.
00:40:32:Ok. | A ty?
00:40:34:Co ze mną? | Wydarzyło się coś ciekawego?
00:40:36:Tego lata, mam mna myśli. | Nie.
00:40:37:Naprawdę? | Naprawdę.
00:40:39:Wiec nic się tego lata nie wydarzyło, zupełnie?
00:40:41:Było gorąco. | Dwa tygodnie temu wszyscy biegali za lodami.
00:40:45:Maszyna się zepsuła, ludzie wariowali, | Taylor chciał dzwonić do Straży Narodowej, ale...
00:40:49:Nie mowie o lodach. | Więc o czym mówisz?
00:40:52:O niczym.
00:40:56:Ma na imię Shane. | Jak w ępowrocieł?
00:40:58:Tak. | No świetnie, to świetnie.
00:41:01:Naprawdę świetnie. | Już to słyszałem.
00:41:03:No, tak jest. | Coś cię denerwuje?
00:41:05:Nie. | To znaczy, ja i Shane...
00:41:07:Co z tobą i Shane?
00:41:08:Nie wiem, | to nie wywołało uśmiechu na twojej twarzy.
00:41:11:Wciąż nie mogę przeboleć tej, | maszyny do lodów.
00:41:13:Ok. | Nic mnie tak nie obchodzi jak ty i Shane.
00:41:15:Dobrze. | To mnie tylko zaskoczyło.
00:41:17:Dlaczego? | Bo tak.
00:41:19:Bo co? | To co stało się na ślubie Sookie.
00:41:22:Tak, więc to, że tu wracam | i widzę ciebie z Shane odrzuciło mnie na chwilkę.
00:41:27:Wybacz, odzywałaś się do mnie przez to lato?
00:41:30:Czyżbym przegapił tysiąc telefonów a może listonosz | zgubił wszystkie listy, które do mnie napisałaś?
00:41:35:Całujesz mnie, mówisz, | żebym nic nikomu o tym nie wspominał...
00:41:37:schlebiające, tak przy okazji.
00:41:39:Wyjeżdżasz do Waszyngtonu... | a potem nic.
00:41:41:Wracasz cała wściekła, bo nie siedziałem
00:41:43:i nie czekałem na ciebie jak by to zrobił Dean?
00:41:45:A, właśnie, co u niego? | Wciąż z nim jesteś?
00:41:48:Bo kiedy ostatnio sprawdzałem byłaś | i nie słyszałem nic co by temu zaprzeczyło.
00:41:52:A do tego wy dwoje chodzicie sobie razem | jak na cholernym filmie Andyłego Hardyłego.
00:41:56:Wydawało mi się, że wciąż jesteście ze sobą.
00:41:58:Prawie się spodziewałem | że wlecisz do stodoły i zrobisz show.
00:42:01:Kiedy widziałeś mnie z Deanem? | Na tym kretyńskim letnim szaleństwie.
00:42:05:Dziwie się, że cokolwiek widziałeś | z głową Shane przyklejoną do twarzy.
00:42:08:Nie odpowiedziałaś mi. | Na jakie pytanie?
00:42:10:Dzwoniłaś do mnie? | Nie.
00:42:12:Wysłałaś mi list? | Nie.
00:42:13:Pocztówkę? | Nie.
00:42:14:Znak dymny? | Przestań.
00:42:15:Kosz z owocami? | Wystarczy!
00:42:17:Wciąż jesteś z Deanem?
00:42:19:No dalej Rory, tak czy nie, wciąż jesteś z Deanem?
00:42:21:Tak, wciąż jestem z Deanem, tak!
00:42:24:Miło mi to słyszeć. | Miło mi to mówić.
00:42:26:Do zobaczenia. | Jasne.
00:42:28:Za tobą.
00:42:34:Hej, miałam już iść po ciebie. | Masz wszystko?
00:42:37:Tak, mam wszystko.