3702671817

[356] O MOWIE LUDOWEJ W KRZĘCIN 25

Godna uwagi forma: zarośćić w wyrażeniu: "ogród śe zarośćóu, t. zn. zachwaścił, por. staropolskie rostę.

b)    Prefiksy.

1.    Nie ma prefiksu w zycać śe = pożyczać się, slcórać — wskórać, dzerać — wydzierać („pędzau, ze dzerau ze"by^u), w part. £rawy.

2.    Mniej prefiksów niż w języku ogólnym: naló£ — znaleźć, uostaó — zostać, dostawić — zostawić, predać — sprzedać, postryc — spostrzec, pozryć — spojrzeć. Te wszystkie formy są archaizmami.

3.    Inne prefiksy, lub w większej liczbie niż w języku ogólnym: słre ftó (utrafić, doktór choremu stref ił = poznał się na chorobie),

ześwaccać (pochlebiać, przymilać się), zbać śe (take gadki ąopowadaw, 'jazem śe zbdwa) zgadać śe (ugadać się; Jakbym śe zgadau., zgaddw s vami, a Magda by me zernęua^u, ipsissima verba jednego z mężów Krzęcińskich), zbdcyć se (przypomnieć sobie), skfepió śe (pokrzepić się);

U obrać śe — ubrać się;

"odecntfć — ocknąć się;

"obźśrać śe zn. oglądać się, "obstareć śe (postarzeć się), ąobznaca (oznacza), uobeznać śe (odezwać się); por. w Bibl. Szar. „spyewaci y spye-waczki asz do dzisyego dnya narzekanye nad Joziaszera obnawyai0^u str. wyd. Małeckiego 282 b;

podole obok vydole („podole to zrobić^u i „podole temu^u, w języku ogólnym : „zdołam to zrobić^a i „podołam temu^u), pozdro\eć, pomarkonać;

podzvolić zn. pozwolić, utworzone przez analogia do słów złożonych z pod, podśyaccać;

vyznać (jyznaó bedy^u — doznać), vyzbyć (pozbyć się; Jle dau śe vyzbyć^a, albo: „ni mognam je vyzbyć^u), vy dolec, vyspokojić\

"ozpogadzd śe (wypogadza się), po\\oznajmovać (powynajmować); uzda śe (spodoba się), dospomóc (por. og. poi. uspokoić, doskonały i inne), vyzdrad£ić, vyzberovaó, "ozpoznać śe, nazdac („do tromny ji oh rdzkóv n a zdaj ę’^nU).

c)    Niektóre słowa, utworzone od imion:

kumoronać — mieszkać u kogo na „kumofe^u;

panlcovać — mówić komu przez pan;

pomstovać — przeklinać;

spónkonać — mieć z kim spółkę;

yizytyronać — o doktorze, zwiedzającym chorych;

zad£eśe*tać — upomnieć kogo, usilnie prosić, zakląć;

bajcyć — bajki tworzyć;

labediić — narzekać, utworzone z „la be\iy“ ;

4