3702671899

[380] O MOWIE LUDOWEJ W KRZĘCINIE. 49

kazalnica ~ ambona.

klajdosę, —śić — pleść głupstwa: „klajdośi i klajłośi keby gwupd^u (Pob.). klehotka — przyrząd do „klekotania^, które zastępuje dzwonienie

w Wielki Czwartek, Piątek i Sobotę.

ldińica — klinika. knósko — kłosek. knóśa — kłosy.

kocmołuch — człowiek zabrudzony.

kole — - około, przy, w pobliżu. Jest to loeat. od rzeczownika koło;

w og, jęz. jest accus.; w czeskiem instrum. kołem.

koleńijan — kolega, towarzysz: „zabaydn śe z kolegijanami^u (Pob.). kolą śe — kole śe — znajduje się: „zandar byn, cy śe ka ńe kole^u. konton — wyraz obelgi: „ty koutońe!^u. konklus — koklusz. (Pob.).

kopać — kopaczka więcej podłużna, narzędzie do kopania; okrągła

nazywa się kopacka.

kopyrtać śe — przewracać się, wywracać koziołki; por. opolskie vpir-

tnqć zn. hineinschieben. Prof. Malinowski wyprowadza z cze-sko-słow. koprcati (wywracać koziołki).

kośńica — kostnica, trupiarnia.

kotas — tapczan, wyrko. Wyraz ten pokrewny jest z cerk. kotkmk

(cella, mansiuncula), pob kociec, kojec; w czesk. kotec obok kajuta, zagroda, oznacza także w sensie żartobliwym łóżko. Wyraz ten pochodzi z języków germańskich: angs. cot, st. nord. kot, śr.-grn-niem. kot. (Malin. O niekt wyr. 41 str.).

kónwisdr — komisarz. kónyisyjd — komisy a. krapinka — krepinka, rodzaj koronki.

królic — mówi się o głosie n. p. świni: „stara świńa tak królcua^u. kr uch — okruch. krasno — krzesło.

krta — do krty zn. zupełnie, całkiem.

krykopa — przykopa.

kryśić — trzeźwić.

kry£vy — trzeźwy.

kry£\e, —ic — trzeźwić, cucić.

kućer — woźnica.

kumora — _r)śed£eó na kumore^u zn. mieszkać w obcym domu. kumorńica — osoba „siedząca na kumorze^u. kumoruje, —orać — to samo, co siedzieć na kumorze.