606616735

JA JESTEM ZMARTWYCHWSTANIEM I ŻYCIEM.

życia wiecznego: w Duchu ,,między” Ojcem i Synem, który nas oddaje Ojcu.

Ostatecznym, dotyczącym człowieka postanowieniem Bożym, stanowiącym pełne miłości wezwanie, jest wydarzenie Jezusa Chrystusa. W Nim postanowione zostało wszystko raz na zawsze, dlatego Jego życie i śmierć to właśnie nieustanne, potwierdzone zmartwychwstaniem, wezwanie skierowane do człowieka, jako stanowiące już „dziś” podstawę ostatecznego wyroku i „dziś” wymagające ostatecznej decyzji; dlatego też to wezwanie jest punktem wyjścia dla eschatologii obecnej w teraźniejszości hic et nunc. Ten właśnie aspekt ukazuje nauczanie Jezusa mówiące o Królestwie Bożym, mającym nadejść w przyszłości a przecież zarazem obecnym już teraz w samym wnętrzu człowieka — dzięki słowu i czynom Jezusa Chrystusa.

Obecność w teraźniejszości: dzieło Ducha Świętego.

Tym zaś, który według świadectwa św. Jana w teraźniejszości uobecnia wydarzenie Jezusa jako ostateczne postanowienie i wezwanie Boże skierowane do człowieka, jest Duch Święty realizujący zbawczą obecność Boga w historii poczynając od śmierci i zmartwychwstania Jezusa aż do Jego paruzji (por. J 14, 25 n).

Spotykany w najstarszej tradycji obraz narodzenia Kościoła z przebitego na krzyżu boku Chrystusa można zinterpretować mówiąc, że to Duch Święty przez uwielbienie rozpoczęte i dokonane w śmierci, uczynił ciało Chrystusa Kościołem — ciałem Jego na ziemi; Duch Święty to znaczy ten, który stanowi „historyczny wymiar” trynitarnego życia, wewnętrznego, pełnego tajemnicy zdarzenia, jakie wypowiada się na zewnątrz w historii zbawienia — historii obejmującej objawienie Boże tak w dziele stworzenia, odkupienia jak i uświęcenia.

Historia zbawienia jest bowiem jakby przedłużeniem na zewnątrz tamtej, wewnątrztrynitarnej „historii” rodzenia i technienia, znajdującej wyraz w posłaniu Syna na świat przez Ojca; posłaniu jakie umożliwia Duch Święty, który będąc uosobnioną miłością Ojca i Syna otwiera i przygotowuje Synowi drogę w ludzką historię przez Wcielenie. Jeśli bowiem źródłem konstytuowania Osoby Syna jest wypowiadająca się w Słowie miłość Ojca, to posłanie Syna stanowi wyraz tej miłości, która tworzy jedność i nie narusza jej w niczym, sprawiając, że Bóg zyskuje ludzką egzystencję Jezusa, jako swoją własną.

Pneumatologię można stąd w pewnym znaczeniu określić jako eschatologiczny wymiar Trójcy Świętej, co swoje potwierdzenie znajduje w posłaniu Syna; posłaniu, które przez Wcielenie, Zmartwychwstanie i Zesłanie Ducha stanowi zapoczątkowanie ostatecznej doskonałości świata